απόφαση (δημοψήφισμα) ή ειρηνική διαμαρτυρία; τι έπρεπε να κάνει η Αριστερά και δεν το έκανε; γιατί δεν το έκανε;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Στο προηγούμενο σημείωμα υποστήριξα ότι η Αριστερά, δηλαδή το τεράστιο πλήθος ενός πολύ μικρού τμήματος των υποτελών Παραγωγών, παραβρέθηκε ως θεατής, διαμαρτυρόμενο ειρηνικά και ελπίζοντας ότι το μέγεθός του θα απέτρεπε την έγκριση από τους αντιπροσωπούς του λαού της απόφασης του Κυρίου για την απόσπαση ενός ακόμα μεγαλύτερου μέρους του κοινωνικού πλούτου που αποσπούν οι Παραγωγοί και οι συν αυτοίς. Η έγκριση της απόφασης του Κυρίου δεν απετράπη και το τεράστιο πλήθος διαλύθηκε και πήγε σπίτια του. Αυτό γινόταν εδώ και δεκαετίες μέχρι τα τώρα, αυτό έγινε και την Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012, κι αυτό θα γίνεται και στο μέλλον με αποτέλεσμα το ένα συντριπτικό πλήγμα να ακολουθεί το άλλο και οι υποτελείς Παραγωγοί να βρίσκονται σε ολοένα και πιο δεινή θέση, σε απόγνωση, σε απελπισία.

Θα ήταν δυνατόν το Υπουργείο Οικονομικών να αποσύρει το νομοσχέδιο; Ασφαλώς και θα ήταν. Μόνο εν μέσω γενικής απεργίας διαρκείας, με τους χώρους παραγωγής και κατανάλωσης υπό κατάληψη, με τις Τράπεζες υπό κατάληψη, τις Εφορίες, τα σχολεία, τα Υπουργεία, τις εκκλησίες, τα δικαστήρια, τους δρόμους, τα λιμάνια, τοςυ σταθμούς, τα γραφεία των κοινωφελών οργανισμών. Ας υποθέσουμε όμως ότι κάτι τέτοιο δεν το επέτρεπαν οι υπάρχουσες συνθήκες.  Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν οι υποτελείς ώστε να καταφέρουν ένα καίριας σημασίας πλήγμα κατά του Κυρίου και των υπηρετών Του; Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει η Αριστερά από το να περιφέρεται έξω από τη Βουλή του Κυρίου, να διαμαρτύρεται ειρηνικά, να ικετεύει δηλαδή,  και να διαλύεται βάζοντάς το στα πόδια έντρομο, για άλλη μια φορά; Ποια άλλη επιλογή υπήρχε πέραν της ειρηνικής διαμαρτυρίας;

Υπήρχε η επιλογή του δημοψηφίσματος. Η Αριστερά θα έπρεπε να διοργανώσει την Κυριακή ένα δημοψήφισμα, στο οποίο θα καλούνταν οι Υποτελείς να αποφασίσουν με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ σχετικά με το νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών. Θα ήταν δύσκολο από πρακτικής άποψης;

Καθόλου. Οι κάλπες, χάρτινα κουτιά συσκευασιών από τα σούπερ μάρκετ,  θα στήνονταν στα σχολεία, στις εκκλησίες, στις καφετέριες και στα καφενεία, στα  εργατικά κέντρα, στα ΚΑΠΗ, στα γυμναστήρια, σε όλους τους δημόσιους χώρους. Ένα κομμάτι χαρτί που θα έγραφε ο καθένας και η καθεμιά τη γνώμη του θα ήταν αρκετό. Θα μπορούσαν να συμμετέχουν όλοι και όλες, με την αστυνομική ταυτότητα ή το διαβατήριο, έχοντες και μη έχοντες δικαίωμα ψήφου. Η υπάρχουσα τεχνολογία επιτρέπει την δημοσίευση, αναλυτική και συγκλεντρωτική δημοσίευση στο διαδίκτυο.

Θα υπήρχε προσέλευση; Τεράστια! Ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα του δημοψίσματος; 90% ΟΧΙ, τουλάχιστον! Οι καπιταλιστές της Ευρώπης και της Ελλάδας θα μάθαιναν δυο αποτελέσματα: αυτό της ψηφοφορίας στη Βουλή του Κυρίου ημών και αυτό του δημοψηφίσματος.

Θα ενοχλούνταν ο Κύριος με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος; Θα ενοσχλούνταν από το αποτέλεσμα, αν και δεν θα αντιμετώπιζε έναν άμεσο κίνδυνο. Θα ταράσσονταν όμως με τη διαδικασία της λήψης της απόφασης, με την καθιέρωση ενός νέου θεσμού, ο οποίος θα καταργούσε την Βουλή. Από πρακτικής άποψης, η Αριστερά, οι συνδικαλιστές ενώσεις και οι δημοτικές αρχές σφαλώς και θα μπορούσαν να οργανώσουν αυτό το δημοψήφισμα – δεν το έκαναν όμως; Γιατί;

Διότι τα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς, οι συνδικαλιστές ενώσεις και οι δημοτικές αρχές το μόνο που δεν θέλουν είναι να αποφασίζουν οι ίδιοι οι υποτελείς Παραγωγοί. Οι οργανώσεις αυτές είναι μικρά Κράτη, μικρές αστικές σημοκρατίες, είναι στρατώνες, είναι μαντριά, στάνες και οι επικεφαλής τους είναι ανθρωποβοσκοί, είναι ποιμένες, είναι τσομπαναραίοι. Αυτό που κάνουν είναι να δημιουργούν κοπάδια, να τα οδηγούν  εκεί που θέλουν, να τα βάζουν να βελάζουν και να μουγκανίζουν και να τα τρέπουν σε άτακτη φυγή μόλις οι κατασταλτικές δυνάμεις του Κράτους κρίνουν ότι πρέπει να διαλυθούν.

Απομένει να θέσουμε το εξής ερώτημα. Γιατί συγκεντρώθηκαν να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά τόσο λίγοι; 100. 000 στην Αθήνα, 20.000 στη Θεσσαλονίκη, όταν ο πληθυσμός αυτών των δύο πόλεων ξεπερνάει τα 6 εκ; Αυτό τον πολύ μικρό αριθμό, ηΑριστερά το αποκαλεί τεράστιο πλήθος! Γιατι;

Είναι ενοχλητικά αυτά τα ερωτήματα και αυτός είναι ο λόγος που  η νεκροζώντανη Αριστερά αποφεύγει να διατυπώσει και απαντήσει. Θα το κάνουμε όμως εμείς αύριο το πρωί.

Πάμε με την Αποστολία στο γιατρό. Κοτόσουπα σήμερα.