” Πατέρα Δία, θεός δε βρίσκεται κανείς να με γλιτώσει
απ’ το ποτάμι εδώ τον άμοιρο; Στερνά ό,τι πάθω ας πάθω!
Μ’ απ’ τους θεούς που ζουν στον Όλυμπο δεν φταίει κανένας τόσο,
μονάχα η μάνα μου, με ψέματα που με πλανούσε, τάχα
κάτω απ’ των Τρώων τα τείχη θα ‘πεφτα των θωρακοζωσμένων
απ’ τις γοργόφτερες του Απόλλωνα σαγίτες χτυπημένος.
Να ‘πεφτα καν από τον Έχτορα, στους Τρώες τον πιο αντρειωμένο!
Τρανός καν έτσι ο που θα σκότωνε, τρανός κι ο σκοτωμένος.
Μα τώρα είναι γραφτό μου θάνατο φριχτό να βρω, ζωσμένος
από τρανό ποτάμι, ως άπλερο χοιροβοσκούδι, που άγρια
κατεβασιά το μεσοχείμωνο το πνίγει μες το ρέμα ”
(μετ. Καζαντζάκη-Κακριδή)
Σχολιάστε ελεύθερα!