Εάν δεν λάβουμε υπόψη μας έναν υπαινιγμό στην Ιλιάδα, την εικόνα-μεταφορά του κράτους ως πλοίου, που διατρέχει σοβαρούς κινδύνους μέσα στη τρικυμία, για πρώτη φορά στη δυτική λογοτεχνία και φαντασιακό, τη διαβάζουμε σε ένα έξοχης ωραιότητας τραγούδι (ποίημα ) του Αλκαίου (650-570 π. Χ. περίπου), τραγούδι που το τραγουδούσαν οι αριστοκράτες της παρέας του ποιητή τα παγερά βράδια στη Λέσβο πίνοντας κρασί, εν μέσω κοινωνικών και πολιτικών ταραχών. Θα παραθέσω παρακάτω τους πέντε πρώτους στίχους και θα τους μεταφράσω και με αυτό το τραγούδι (ποίημα) κατά νου θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε το ναυάγιο του Costa Concordia και τη συμπεριφορά του πλοιάρχου, αυτού του παραδειγματικού Κυρίου. Θα εστιάσω τη προσοχή μου σε δύο σημεία: στην έλλειψη, αδυναμία, ανικανότητα συντονισμού και τη φυγή του Κυρίου πλοιάρχου.
Αύριο το πρωί όμως γιατί τώρα θα κάνω ένα τσιγαράκι.
Σχολιάστε ελεύθερα!