φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η δεύτερη παράγραφος του ‘Κεφαλαίου’ του Κ. Μαρξ αρχίζει ως εξής: Το εμπόρευμα είναι πριν απ’ όλα ένα εξωτερικό αντικείμενο, ένα πράγμα που με τις ιδιότητές του ικανοποιεί οποιοδήποτε είδος ανθρώπινες ανάγκες. Η φύση αυτών των αναγκών, αν λχ. προέρχονται από το στομάχι ή από τη φαντασία δεν αλλάζει σε τίποτα την υπόθεση. Ο Μαρξ μετά τη γενική περιγραφή του εμπορεύματος ως πράγματος, ως εξωτερικού αντικειμένου, αντιλαμβάνεται ότι το εμπόρευμα δεν είναι μόνο ένα εξωτερικό αντικείμενο αλλά μπορεί να είναι και κάτι άϋλο, κάτι που ανάγεται στη σφαίρα του διανοητικού, πολιτισμικού, πολιτιστικού, ψυχικού, κλπ. Μπορεί να είναι υπηρεσία, ασφάλεια, γνώση, ψυχολογική υποστήριξη, αντίληψη, συμπεριφορά, σεξ, και άλλα πολλά.
Έχουμε σχηματίσει την αντίληψη ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα της ιστορικής Αριστεράς. Πολύ ωραία. Μας διαφεύγει όμως ότι όλα τα κόμματα της ιστορικής Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής, είναι και καπιταλιστικές επιχειρήσεις – όπως άλλωστε όλα τα κόμματα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ο ΣΥΝασπισμός είναι κόμμα, είναι και καπιταλιστική επιχείρηση, το ίδιο ισχύει και για τις συνιστώσες της. Το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής είναι και αυτό καπιταλιστική επιχείρηση. Η πιο μεγάλη όμως και κερδοφόρα καπιταλιστική επιχείρηση είναι το ΚΚΕ. Όπως κάθε καπιταλιστική επιχείρηση, έτσι και αυτές της ιστορικής Αριστεράς αποσκοπούν στο κέρδος, το υλικό κέρδος, το χρήμα. Είναι δηλαδή μηχανισμοί αρπαγής του κοινωνικού πλούτου. Και ασφαλώς αποσκοπούν και στην αύξηση, τη διαιώνιση και την αναπαραγωγή της Ισχύος τους, άρα και της δόξας τους, της φήμης τους, του ηρωικού κλέους τους. Ως καπιταλιστικές επιχειρήσεις είναι δομημένες με πρότυπο το Κράτος, τον στρατώνα, το μαντρί. Έχουν Κυρίους, ανθρωποβοσκούς δηλαδή, αφεντικά, εργοδότες, προισταμένους, μετόχους. Συγκρίνετε το διοικητικό συμβούλιο μιας καπιταλιστικής επιχείρησης και την Κεντρική Επιτροπή ενός κόμματος της ιστορικής Αριστεράς – είναι ίδια και απαράλλαχτα, λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχει και Ιεραρχία, δηλαδή μια αλυσίδα Κυρίων που είναι και Κύριοι και Υποτελείς Κύριοι: Κύριοι προς τους από κάτω, Υποτελείς Κύριοι προς τους από πάνω.
Και βέβαια έχουν υποτελείς εργαζομένους και πελάτες, τους αγοραστές του εμπορεύματος, μάλλον των εμπορευμάτων, που παράγουν. Τι παράγουν όμως, τι πουλάνε οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις-κόμματα της ιστορικής Αριστεράς. Ποιοι είναι οι πελάτες τους, οι καταναλωτές των εμπορευμάτων που παράγουν; Ποιες είναι οι μεταξύ τους σχέσεις; Ποιες είναι οι σχέσεις τους με τις άλλες αμιγείς καπιταλιστικές επιχειρήσεις και το Κράτος; Τα ερωτήματα αυτά οφείλουμε να τα διατυπώσουμε, αν θέλουμε να εφαρμόσουμε τη μαρξιστική ανάλυση πάνω στα κόμματα της ιστορικής Αριστεράς, στη λειτουργία τους και στους σκοπούς τους. Θα έλεγα ότι από αυτά πρέπει να αρχίσουμε. . .
Ας δούμε πρώτα τις σχέσεις τους με τις άλλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και το Κράτος. Το Κράτος είναι ο μεγάλος συνέταιρός τους, και είναι και ο μεγάλος εργοδότης τους. Πουλάνε στο Κράτος ασφάλεια και προστασία – προστατεύουν τόσο τους Κυρίους καπιταλιστές της παραγωγής και του χρήματος όσο και τους Κυρίους-υπηρέτες τους (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, αθλητές, επιστήμονες) από τους υποτελείς Παραγωγούς. Και πληρώνονται αδρά. Οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις-κόμματα της ιστορικής Αριστεράς είναι η αμοιβή που προσφέρουν για αυτές τις υπηρεσίες τους. Αλλά δεν είναι μόνο αυτές. Είναι και οι βουλευτικές αποζημιώσεις, τα αυτοκίνητα, τα επιδόματα και όλα τα προνόμια που τους παρέχει ο Κύριος. Πρόκειται για προστάτες, νονούς, νταβατζήδες, σωτήρες, μέρος των κατασταλτικών μηχανισμών τπυ Κράτους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού του Κράτους και των μηχανισμών του, όπως είναι υπουργεία, ΔΕΚΟ, κλπ, είναι στελεχωμένα από υπαλλήλους των επιχειρήσεων-κομμάτων της ιστορικής Αριστεράς. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι χωμένο παντού μέσα στο Κράτος, ως οργανικοί διανοούμενοι, διευθυντές, τμηματάρχες, υποπροϊστάμενοι, κώλος και βρακί με τους αντίστοιχους πασοκτζήδες και τους νεοδημοκράτες (και τους φασίστες).
Οι σχέσεις με τις άλλες αμιγείς καπιταλιστικές επιχειρήσεις είναι πολλές και κυρίως οικονομικού περιεχομένου. Δεν είναι παράξενο. Οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις-κόμματα παράγουν μια γκάμα εμπορευμάτων που είναι αδύνατον να παραχθούν χωρίς τις καθημερινές συναλλαγές μαζί τους και μάλιστα με τις Τράπεζες, από τις οποίες και παίρνουν δάνεια. Τα εμπορεύματα αυτά είναι κυρίως βιβλία και εφημερίδες. Αγοράζουν μηχανήματα, ανταλλακτικά, χαρτί, μελάνι, κλπ. Το ΚΚΕ έχει τυπογραφεία στα οποία τυπώνουν πολλοί επιχειρηματίες τα εμπορεύματά τους. Στα οποία τυπογραφεία εργάζονται μισθωτοί-μερικοί από αυτοί απολύθηκαν ως γνωστόν πριν από λίγους μήνες.
Πριν δούμε τι κυρίως παράγουν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις-κόμματα της ιστορικής Αριστεράς, ας δούμε τις μεταξύ τους σχέσεις. Αυτές δεν μπορεί παρά να είναι οι σχέσεις που συνάπτουν μεταξύ τους οι αμιγείς καπιταλιστικές επιχειρήσεις: σχέσεις ανταγωνισμού και αλληλοϋποστήριξης. Οι σχέσεις ανταγωνισμού επιβάλλονται από τη θέση που επιδιώκουν να εξασφαλίσουν στην αγορά του κύριου εμπορεύματος που πουλάνε, που δεν είναι άλλο από το εμπόρευμα-σοσιαλισμός, εμπόρευμα-ανυπακοή, εμπόρευμα-ελπίδα, εμπόρευμα-αγώνας. . . Αυτό το πολύμορφο και πολυπρόσωπο εμπόρευμα πουλάνε. Σε μια κορεσμένη αγορά, σε μια αγορά που οι πωλητές είναι ολοένα και λιγοστεύουν, που γυρνάνε τη πλάτη στα εμπορεύματα-‘αντικαπιταλισμός’ που πουλάνε, είναι πολύ φυσικό ο ανταγωνισμός να είναι έντονος και ίσως αποβεί μοιραίος. Από την άλλη, η ύπαρξη της μιας καπιταλιστικής επιχείρησης-κόμματος ενισχύει τις άλλες και αυτός είναι ο λόγος που είναι αναγκασμένοι να αλληλοϋποστηρίζονται και να καλύπτουν, όπως οι γάτες, τις ακαθαρσίες τους, τις δικές τους και των άλλων. Η γάτα δεν σκεπάζει τα σκατά της επειδή είναι καθαρή αλλά για να μην γίνει αντιληπτή από τα ποντίκια.
Και τα ποντίκια είναι οι οπαδοί, οι καταναλωτές, οι ψηφοφόροι των καπιταλιστικών επιχειρήσεων κομμάτων της ιστορικής Αριστεράς. Όλοι αυτοί δεν αντιλαμβάνονται ότι όταν ψηφίζουν, όταν διαδηλώνουν, όταν τρέχουν για το κόμμα, κι όχι μόνο όταν αγοράζουν τις εφημερίδες τους και τα άλλα εμπορεύματά τους, εργάζονται, και μάλιστα αμισθί. Πρόκειται για μια πτυχή του φαινομένου της αυτοεκμετάλλευσης: δουλεύουμε όταν οδηγούμε, όταν βλέπουμε τηλεόραση, όταν γαμάμε στο μπουρδέλο, όταν διασκεδάζουμε και όχι μόνο δεν πληρωνόμαστε αλλά πληρώνουμε κι απο πάνω! Η χρηματική εισφορά στο κόμμα, η συνδρομή, το τρέξιμο για το κόμμα, οι θυσίες, η ταλαιπωρία, όλα αυτά είναι όψεις της αυτοεκμετάλλευσης.
Και εγείρεται το ερώτημα: πως να αντιμετωπίσουμε τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις-κόμματα της ιστορικής Αριστεράς; Αν και γνωρίζετε την άποχή μου, θα την εκθέσω γι’ άλλη μια φορά: με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζουμε και τις άλλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τα κόμματα του Κυρίου, το Κράτος: να τους γυρίσουμε την πλάτη, να αποφύγουμε τη μετωπική σύγκρουση μαζί τους, μιας και πίσω τους καιροφυλακτεί ο προστάτης τους, το πανίσχυρο Κράτος, να υποσκάψουμε την ύπαρξή τους στο βάθος του χρόνου.
Το χτεσινά γεγονότα ήταν μια πολιτική βλακεία πρώτου μεγέθους!
Η Αριστερά, η πολιτική οργάνωση των υποτελών Παραγωγών ή θα είναι ένα δίκτυο αυτόνομων και συνεργαζόμενων συμβιωτικών ομάδων ή θα είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις-κόμματα, με την καπιταλιστική επιχείρηση να κατέχει τα πρωτεία. Ως εκ τούτου, είναι παντελώς αδύνατο να αλλάξει η ιστορική Αριστερά, όπως πολλοί και πολλές αυταπατώνται, να αυτοδιαλυθεί και να επανασυγκροτηθεί, διότι είναι περισσότερο ένα σύνολο καπιταλιστικών επιχειρήσεων παρά κομμάτων, με την σημασία που είχε ο όρος μέχρι πρότινος. Είναι στη φύση της καπιταλιστικής επιχείρησης να επεκτείνεται, να μεγαλώνει – εκτός εάν χρεοκοπήσει, κηρύξει πτώχευση και εξαφανιστεί. Κι αυτό είναι το μέλλον της ιστορικής Αριστεράς.
Υπήρχε κάποτε ένας Γεωργαλάς