Mein Auto ist mein Burg, λένε στη Γερμανία, το αυτοκίνητό μου είναι το φρούριό μου. Η ρήση αποκαλύπτει εν μέρει τη φύση του αυτοκινήτου – δεν είναι απλά ένα κινούμενο, τροχοφόρο φρούριο αλλά ένα φρούριο-βλήμα. Το ότι το αυτοκίνητο δεν είναι όχημα, είναι πλέον σαφές: δεν σύρεται αλλά εκσφενδονίζεται – από τον κινητήρα εσωτερικής καύσης (έκρηξης). Ο κινητήρας είναι μια μηχανή παραγωγής ταχύτητας και έχει κατασκευαστεί με πρότυπο το κανόνι. Κινητήρας και κανόνι λειτουργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι αυτοί που τελειοποίησαν τον κινητήρα ήταν όλοι σχεδόν οπλουργοί. Ούτε είναι τυχαίο ότι οι αυτοκινητοβιομηχανίες μπορούν να μετατραπούν σε οπλικές βιομηχανίες σε ελάχιστο χρόνο. Η Ford στις ΗΠΑ και η Citroen στη Γαλλία κατά τους δυο μεγάλους Πολέμους το επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πρώτες χώρες που κατασκεύασαν αυτοκίνητα ήταν οι χώρες που διέθεταν πολεμική βιομηχανία.
Το ότι το αυτοκίνητο είναι βλήμα καθίσταται σαφές όταν χάνουμε τον έλεγχό του. Σε αυτή την περίπτωση, το αυτοκίνητο ακολουθεί τη δική του ανεξέλεγκτη πορεία και πέφτει πάνω σε στάσεις λεωφορείων, καφετέριες, κολόνες, βράχια, γκρεμούς, λιμάνια, σπίτια, κλπ. με θύματα και υλικές καταστροφές. Τα ατυχήματα δεν είναι ατυχήματα ούτε δυστυχήματα – είναι αναμενόμενες συγκρούσεις μεταξύ βληματοφρουρίων, μεταξύ βληματοφρουρίων και πεζών , μεταξύ βληματοφρουρίων και δομημένου χώρου ή φυσικού περιβάλλοντος. Το ατύχημα αποκαλύπτει τη φύση του αυτοκίνητου: δεν είναι παρά ένα απλό βλήμα. Όταν το αυτοκίνητο καταφέρνει να φτάσει στον προορισμό του χωρίς ατύχημα τότε είναι ένα έξυπνο βλήμα και ο οδηγός αποδεικνύεται επιδέξιος χειριστής του αυτοκίνητου βληματοφρουρίου, δηλαδή επιδέξιος σκοπευτής. Σημαδεύουμε όταν οδηγάμε, ας μην το ξεχνάμε.
Ως βλήμα και ως φρούριο το αυτοκίνητο δεν μπορεί παρά να απαιτεί χώρο για να κινηθεί, δηλαδή να αρπάζει διαρκώς κοινόχρηστο οδικό χώρο. Αυτό σημαίνει ότι εκδιώκει ό,τιδήποτε δεν κινείται με μεγάλη ταχύτητα, καταστρέφοντας την κοινοχρησία και κοινοκτησία ενός κομμουνιστικού χώρου, του δρόμου – το αυτοκίνητο είναι ένα μέσο συρρίκνωσης του κομμουνισμού του παρόντος, του ιστορικά καθορισμένου εμμενούς κομμουνισμού. Είναι ένα αντικομμμουνιστικό, αντικοινωνικό εργαλείο.
Σε καμιά άλλη πόλη του πλανήτη δεν υπάρχει τόσο προχωρημένη συνείδηση όσον αφορά τη φύση και το ρόλο του αυτοκινήτου βληματοφρουρίου όσο στο Βερολίνο. Έζησα συνολικά δυο χρόνια εκεί και μου δόθηκε η ευκαιρία να έρθω σε επαφή με την προβληματική περί του αυτοκινήτου. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτή την πόλη, τα τελευταία δυο χρόνια, νεαροί πυρπολούν αυτοκίνητα πολυτελείας. Αυτοκίνητα βληματοφρούρια πυρπολούνται σε κάθε ταραχή, στάση, εξέγερση απανταχού της Γης. Η πρακτική αυτή για μένα είναι μια σπερματική ένδειξη της παγκόσμιας κοινωνικής επανάστασης – η οποία επανάσταση έχει μια δημιουργική πλευρά και μια καταστροφική. Και η μια και η άλλη έχουν πολλές πτυχές, αλλά ο εμπρησμός είναι μια βασική πτυχή της καταστροφικής πλευράς της επανάστασης. Το γεγονός δε ότι ο καπιταλισμός είναι κατασκευασμένος με πολύ εύφλεκτα υλικά, όπως άλλωστε και το αυτοκίνητο, μας παροτρύνει να διατυπώσουμε την εύλογη εικασία ότι θα δούμε πολλούς εμπρησμούς στο μέλλον.
Εάν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για τους εμπρησμούς των αυτοκίνητων βληματοφρουρίων στο Βερολίνο, στο Πρακτορείο Rioters έχει αναρτηθεί ένα ενδιαφέρον και κατατοπιστικό κείμενο.
Σχολιάστε ελεύθερα!