φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Μιας και σήμερα δε θα πάω στη δουλείά, μετά από ένα πενθήμερο που θα το χαρακτήριζα Γολγοθά, εννοώ τον Γολγοθά της μισθωτής εργασίας, της μισθωτής απαγωγής και αιχμαλωσίας, τα μπάζα της οποίας κείτονται σωρηδόν όπου κι αν αφήσετε το βλέμμα σας να περιπλανηθεί, μιας και σήμερα δεν θα πάω στη δουλείά, θα καταπιαστώ με ένα θέμα, το οποίο είναι τόσο ενδιαφέρον και τόσο σοβαρό που αξίζει το κόπο πραγματικά να το παραβλέψουμε. Αλλά εδώ είναι Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών, δεν είναι παίξε γέλασε, δεν είναι παίξε γέλασε, μια μέρα θα ασχοληθούμε και με αυτήν τη μεγαλείωδη φράση, και δεν θα το παραβλέψουμε – πρόκειται για το θέμα των μπάζων.
Η Κυριαρχία είναι μια κοινωνική σχέση που παράγει μπάζα, η καπιταλιστική όμως Κυριαρχία είναι άπαικτη, unpaiktable. Θα αποφύγω να μιλήσω για τα
ψυχικά, πνευματικά, συναισθηματικά, διανοητικά, λογοτεχνικά, φιλοσοφικά, εν γένει ιδεολογικά μπάζα και θα στρέψω την προσοχή μου στα υλικά μπάζα, τα οποία παράγει ασταμάτητα και σε μεγάλες ποσότητες ο καπιταλισμός. Και τα παράγει διότι είναι χτισμένος με πολύ φτηνιάρικα υλικά, τα οποία είναι και πολύ εύφλεκτα. Ο αιώνας μας, το επαναλαμβάνω, θα είναι ο αιώνας των πυρκαγιών, των εμπρησμών, των ερειπίων και των μπάζων. Των σκουπιδιών είναι ήδη. Θα δούμε πολλές πυρκαγιές, πολλούς εμπρησμούς, δηλαδή επαναστατική καταστροφή, ο κόσμος θα γεμίσει με αποκαΐδια και ερείπια, δηλαδή με μπάζα. Κοντά σε αυτά, και τα μπάζα του πολέμου. Σωρός ερειπίων η Ιστορία; Όχι και σωρός! Βουνά! (Έχω ένα σωρό δουλειές!) Τι θα τα κάνουμε όλα αυτά τα μπάζα;
Και με αυτήν την ερώτηση έρχομαι στο θέμα μου, στον Γολγοθά. Και ευλόγως θα αναρωτηθείτε τι σχέση μπορεί να έχει ο Γολγοθάς με τα καπιταλιστικά μπάζα, ειρηνικά, επαναστατικά και πολεμικά. Και θα αναρωτηθείτε διότι πιθανόν να μην γνωρίζετε ότι υπάρχουν δύο λόφοι που ονομάζονται ‘Γολγοθάς’. Σήμερα, θα σας αφηγηθώ που βρίσκεται ο δεύτερος.
Μια καλοκαιριάτικη, πραγματικά ζεστή μέρα, περάσαμε και καθίσαμε με την Ντορέλα σε ένα μεγάλο πάρκο, αν δεν κάνω λάθος κοντά στην τούρκικη συνοικία, στο Κρόιτσμπεργκ, όπου οι βερολινέζοι και οι βερολινέζες περνούν και κάνουν ηλιοθεραπεία. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του πάρκου είναι ένας μεγάλος, ανηφορικός, καταπράσινος λόφος όπου υπάλληλοι, γιάπηδες, φρικιά, φεμινίστριες, περαστικοί και περαστικές, απλώνουν την πετσέτα τους, γδύνονται και τσίτσιδοι και τσίτσιδες ξαπλώνουν και απολαμβάνουν τον ήλιο. Ο λόφος αυτός ονομάζεται Γολγοθάς.
Κατηφορίσαμε και συνεχίσαμε τον περίπατό μας μέσα στο πάρκο. Την προσοχή μου αιχμαλώτισε ένας μικρός καταπράσινος γήλοφος, με χλόη, πόες, θάμνους και δέντρα, κάπως αταίριαστος με το περιβάλλον, ξένος με τα τοπογραφικά χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος χώρου. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχε, από την άλλη όμως θεώρησα ότι δεν είχα κανένα λόγο, εάν έπρεπε να ήμουν τίμιος με τον εαυτό μου και με τις ιδέες μου, ούτε τη δύναμη φυσικά, να διορθώσω τη φύση. Από την άλλη όμως, ο γήλοφος ήταν πανέμορφος. Και ενώ ο Γολγοθάς ήταν κατάμεστος με γυμνά κορμιά, πόδι ανθρώπου δεν είχε πατήσει πάνω του, όπως διαπίστωνα κάθε φορά που περνούσα από εκεί.
‘Πολύ ωραίος λόφος’, σχολίασα και η Ντόρι χαμογέλασε. Η παρατηρητικότητα είναι μεγάλη αρετή, αδερφή της περιέργειας και της φιλομάθειας, και εάν συνεχίσεις να είσαι παιδί και να ρωτάς, δεν τη χάνεις. Η παρατηρητικότητα αφορά τη λεπτομέρεια, η οποία, ενώ είναι παρούσα, είναι απούσα. Εάν η παρουσία είναι το περίβλημα της απουσίας, θα έλεγα ότι και η απουσία είναι το περίβλημα της παρουσίας. Η ύπαρξη, η παρουσία του Γολγοθά παραπέμπει στην απουσία της ταλαιπωρίας – δεν υπάρχει Εσταυρωμένος, την ώρα που όλος ο πλανήτης είναι ένας Γολγοθάς που δεν βρίσκεις χώρο να παρκάρεις, με συγχωρείτε, να σταυρωθείς, να ταλαιπωρηθείς, να βασανιστείς, να υποφέρεις δηλαδή.
Έτσι, το θέμα των μπάζων και των εμπρησμών αναπότρεπτα σχετίζεται με αυτό της απουσίας και της διαρκείας της. Εάν θέλετε να είστε παρόντες, απουσιάστε. Εάν ο Θεός κατέβαινε στη Γη, θα κατέβαινε ως απουσιολόγος. Απουσιολόγος! Απουσιολογία! Αντάρτικο του χρόνου! Πανταχού Απουσία για να είμαστε Πανταχού Παρόντες. Η επιθυμία της Πανταχού Παρουσίας, και η εκπλήρωσή της, έχει ώς κατάληξη την πανταχού απουσία του Κυρίου – με τη μορφή των ερειπίων και μπάζων. Ο Κύριος είναι αποκαΐδι, ερείπιο, μπάζο, είναι για τα μπάζα. Φθόνος και ανταγωνισμός, να η συνταγή για τα μπάζα. Αποφύγετε αυτά τα δύο και δεν θα έχετε κάνει τίποτα απολύτως στη ζωή σας, θα έχετε δηλαδή μεγαλουργήσει απολύτως.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε στο Βερολίνο, όπως και σε άλλες γερμανικές πόλεις, ένα πρόβλημα με τα μπάζα. Πολλές καταστροφές, πολλά μπάζα. Κάποια μισογκρεμισμένα κτήρια τα κράτησαν και τα διατήρησαν ως ιστορικά μνημεία αλλά τα μπάζα ήταν πολλά. Βρήκαν μια πολύ καλή λύση. Τα μάζεψαν, τα σκέπασαν με χώμα, φύτεψαν χορτάρι, θάμνους και δέντρα και αυτό τον λόφο τον όνομασαν ‘λόφο του Διαβόλου’.
Ο Γολγοθάς και αντίκρυ ο λόφος του Διαβόλου, τα μπάζα της επιτυχίας.
Αργεί να ξημερώσει. Θα φτιάξω ένα καφέ και θα καπνίσω ένα τσιγάρο. Απλό. Θα τα ξαναπούμε το άλλο Σάββατο. Για την Κερατέα και τα σκουπίδια.
Συνεργασία και χαρά, υγεία δηλαδή, και μη ξεχνάτε ότι η σκέψη είναι ποίηση και η ποίηση, δημιουργία.
Σχολιάστε ελεύθερα!