η εκτυφλωτική λάμψη του star του θεάματος με τυφλώνει

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

γιατί ονομάζουμε αστέρι, star, έναν διάσημο άνδρα ή γυναίκα του θεάματος, ένα/μία ηθοποιό, τραγουδιστή, αθλητή;  Και γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι λαμπερός, λαμπρός, γιατί την ομορφιά του την αποκαλούμε εκτυφλωτική; Που τη βρίσκει τη λάμψη ο διάσημος, η πασίγνωστη; Και γιατί αποκαλούμε μια σταρ θεά, ντίβα και τον σταρ θεό; Και ένα τελευταίο ερώτημα: είναι ετερόφωτοι ή αυτόφωτοι; Εάν είναι ετερόφωτοι, τίνος το φως, τη λάμψη αντανακλούν;

Τον/την ονομάζουμε αστέρι διότι είναι πολύ μακριά και όλοι μπορούν να το δουν. Αυτό είναι ένα και μας βλέπει όλους – εμείς είμαστε πολλοί και όλοι μαζί βλέπουμε τον έναν. Το ίδιο γίνεται και με τον/την σταρ: όλοι μαζί τον βλέπουμε πάνω στη σκηνή, αυτός μόνος του μας βλέπει όλους. Αυτό που ισχύει με τον σταρ ισχύει και με τον ηγέτη αλλά και με τον Θεό αλλά και με τον βοσκό. Όλοι βλέπουμε και ακούμε τον ηγέτη όταν μιλάει, κι αυτός, ένας, μας βλέπει όλους μαζί και μας ακούει, εάν λέμε κάτι, όλοι μαζί, εννοείται, με μια φωνή. Το ίδιο ισχύει και για τον Θεό: είναι ένας και μας βλέπει και μας ακούει όλους και όλες, εμείς όλοι μαζί τον βλέπουμε και τον ακούμε. Το πρότυπο αυτής της σχέσης είναι το μαντρί, με τον βοσκό και το ποίμνιο, το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Το γεγονός ότι όλοι και όλες μιλάνε για τον/την σταρ σημαίνει ότι ότι αυτός ο σταρ διαθέτει φήμη, άρα είναι ένδοξος. Δεν το βλέπουμε μόνο αλλά μιλάμε και γι αυτό, όπως  μιλάμε και για τον ηγέτη, τον Θεό, όπως τα προβατα που απευθυνονται όλα μαζί προς τον βοσκό και βελάζουν, διαμαρτύρονται γιατί πεινάνε.

Το αστέρι, του σύμπαντος,  είναι μακριά, κανείς δεν μπορεί να το προσεγγίσει, είναι απλησίαστο. Το ίδιος ισχύει και για το αστέρι του θεάματος. Κανείς θνητός, με συγχωρείτε, θεατής ήθελα να πω, δεν μπορεί να τον πλησιάσει. Μόνο εάν είσαι σταρ μπορείς να πλησιάσεις έναν άλλον σταρ. Η απόσταση είναι ένα μέσον διάκρισης αλλά και προστασίας. Από ποιον κινδυνεύει ένας, μια σταρ; Μα από τον κοινό θνητό, τον κοινό θεατή, ο οποίος είναι μεν άνθρωπος αλλά δεν είναι σταρ.

Το αστέρι είναι λαμπρό αλλά και ο ηγέτης είναι λαμπερός και ο Θεός, ο οποίος είναι φως, λάμψη. Η λάμψη του ήλιου μας τυφλώνει, όχι όμως και του αστεριού. Παρ’ όλα αυτά όμως η ομορφιά των σταρ είναι εκτυφλωτική, μας τυφλώνει, όπως με τυφλώνει η λάμψη του ήλιου. Η εκτυφλωτική λάμψη της ομορφιάς όπως και του σταρ είναι ένα μέσον καταστροφής, μας τυφλώνει, χάνουμε το φως μας. Η λάμψη, οι ακτίνες του ήλιου, είναι μια δέσμη βλημάτων, τα οποία βάλλονται από ψηλά και μακριά. Το πρόσπωπο του/της σταρ είναι ένας ήλιος που η λάμψη του μας τυφλώνει, μας αναγκάζει να αποστρέψουμε το βλέμμα μας από το υπέρλαμπρο πρόσωπό του.

Όποιος μπορεί να τυφλώσει τον άλλον αναδεικνύεται πιο ισχυρός. Ο τυφλός δεν μπορεί να πολεμήσει, δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του. Ποιος δεν θα ήθελε να τυφλώνει με τη λάμψη του και μάλιστα απο μακριά;  Η λάμψη από μακριά είναι μια εκδήλωση φυσικής ισχύος και κάθε  φυσική εκδήλωση ισχύος είναι κι ένα σύμβολο ισχύος.

Ο star, ο αστήρ, το αστέρι του θεάματος θα ήθελε να είναι μακριά, να λάμπει εκτυφλωτικά και διαρκώς, αλλά οι επιθυμίες αυτές παραμένουν επιθυμίες. Παρ’ όλα αυτά έχει κάποια κοινά στοιχεία με το αστέρι και τον ήλιο. Είναι όντως μακριά και λάμπει, μέσω των κοσμημάτων. Η λάμψη, η απόσταση, η φήμη, η μοναδικότητα,  είναι συνώνυμα της ισχύος, είναι άλλες λέξεις για την ισχύ:

ό,τι λάμπει από μακριά και μας τυφλώνει είναι ισχυρό

ο σταρ, ο ηγέτης, ο Θεός είναι μακριά και είναι ισχυρός

κατά συνέπεια, ο σταρ, ο ηγέτης, ο Θεός είναι λαμπρός, εκτυφλωτικής ομορφιά.

Κι όλα αυτά προέρχονται από τη λατρεία της ισχύος , της λάμψης και της απόστασης στην Ιλιάδα, τον γενέθλιο τόπο όλων των λατρειών του δυτικού πολιτισμού. Ας συνοψίσουμε με απλότητα όσα μας λέει η Ιλιάδα :

ό,τι λάμπει από μακριά και μας τυφλώνει, είναι ισχυρό

ο ήρωας είναι μακριά και ισχυρός

άρα, ο ήρωας, ο Κύριος είναι ήλιος, είναι αστέρι

Ο Μέγας Κωνσταντίνος λάτρευε μια θεότητα που ονομάζονταν sol invictus, αήττητος ήλιος. Ήλιο θεωρούσαν τον εαυτό τους οι φαραώ της Αιγύπτου, Ίνκας σημαίνει ‘ο γιός του ήλιου’ ενώ όλοι γνωρίζουμε τον Λουδοβίκο τον ΙΔ, τον Βασιλιά Ήλιο, Louis le roi de soleil.

Οι σταρ δεν είναι αυτόφωτοι, είναι ετερόφωτοι. Αντανακλούν το φως της ισχύος. Εάν αυτό το φως σβήσει, η λάμψη των σταρ χάνεται.

Γίνονται θνητοί – δεν μπορεί να μην γίνουν.

Και θα τους φάνε τα σκλίκια, όπως λένε και στο χωριό μου.