in Ανθρωποβοσκητική

η Αποκάλυψη του Κυρίου, ανθρωποβοσκού και ένοπλου ζητιάνου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Πριν από δυο χρόνια, ένας άγγλος επενδυτής είχε 7 δις εβρά, έχασε τα πέντε, του έμειναν δυο (2) κι από το καημό του αυτοκτόνησε! Μα την Παναγία! Η απώλεια! Η ήττα! Τι παραλογισμός! Τι ντροπή! Τι εξευτελισμός!  Τι ταπείνωση! Η νίκη, ναι η νίκη, αυτή είναι η λογική. Και ποια είναι η νίκη;

Η νίκη είναι ή η καθυπόταξη ή ο φόνος. Αυτός είναι ο Κύριος: ή θα είσαι υποταγμένος ή θα σε καθαρίσω. Είναι αδιανόητο για τον Κύριο να υποταχτεί ή να πεθάνει, αν και το δεύτερο δεν μπορεί να το αποφύγει και το μυαλό του είναι συνεχώς στη διόρθωση της ελαττωματικής φύσης, στον εξοβελισμό δηλαδή του θανάτου, στην επίτευξη της σωματικής Αθανασίας.

Μεταξύ των Κυρίων υπάρχουν δυο απόψεις, δυο στρατηγικές διαιώνισης και αναπαραγωγής της Κυριαρχίας.  Η μία υποστηρίζει ότι ο Κύριος είναι πανίσχυρος, άρα κανένας συμβιβασμός δεν επιτρέπεται να γίνει με τους υποτελείς Παραγωγούς, με τους υπηκόους, με τα λογικά πρόβατα, όπως μας χαρακτηρίζουν, διατηρώντας ολοζώντανη την παράδοση της πλατωνικής Πολιτείας. Πρόβατα είναι, όποτε θέλουμε τα σφάζουμε. Η άλλη άποψη  υποστηρίζει ότι ο Κύριος είναι εξαρτημένος από τους υποτελείς, άρα δεν μπορεί να είναι πανίσχυρος και να κάνει ό,τι θέλει. Αν θέλει να αναπαραχθεί και να ενισχυθεί η Κυριαρχία, τότε οφείλει να κάνει κάποιες υποχωρήσεις, συμβιβασμούς. Και να εμφανίζεται ως υπηρέτης του λαού, ταπεινός, σωτήρας, διαλλακτικός. . .

Και πότε επικρατεί η μια άποψη, πότε η άλλη. Τώρα, στις μέρες μας ποια στρατηγική θα επικρατήσει;

Θα επικρατήσει, επικρατεί ήδη, η πρώτη στρατηγική, η γλώσσα της ισχύος, της εξόντωσης, της καταστροφής, της βίας, των όπλων, της καταστολής. Κι αυτό διότι ο Κύριος χρειάζεται όλοένα και λιγότερο το τεράστιο πλήθος των υποτελών Παραγωγών. Ο Κύριος φοβάται, φοβάται μήπως αρθεί η βασική αντίφαση της εποχής μας, δηλαδή η αντίφαση μεταξύ του τεράστιου πλούτου και της τεράστιας ένδειας και οργανωμένης σπάνης, και πάψει να είναι Κύριος. Το να πάψει να είναι Κύριος , το να ηττηθεί δηλαδή, σημαίνει ότι παύει να υπάρχει λόγος να υπάρχει. Του έμειναν δυο δις και αυτοκτόνησε!

Ο Κύριος όμως δεν θα αυτοκτονήσει: θεωρεί ότι είναι πανίσχυρος, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ηττηθεί. Θα μου επιτρέψετε να παραθέσω μια πρόταση του Τζ. Μπέρκλεϊ (Siris, παρ. 290):  ‘ Όπου υπάρχει πραγματική ισχύς υπάρχει πνεύμα (Θεός δηλαδή, σημ. δική μου) κι όπου υπάρχει αντίσταση, υπάρχουν ανικανότητα, έλλειψη ισχύος, άρνηση πνεύματος (Θεού)’ . Ο Θεός, το Πνεύμα,  είναι η προσωποποίηση της Ισχύος, είναι αυτό που θα ήθελε να είναι, να ήταν  ο Κύριος.

Ώστε: όπου υπάρχει αντίσταση, υπάρχει ανικανότητα (του Κυρίου), υπάρχει έλλειψη ισχύος, υπάρχει άρνηση Πνεύματος.

Ο Κύριος είναι ενδεής, αδύναμος, φθονερός.

Σχολιάστε ελεύθερα!