φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.
Τα λεξικά που έχουμε στα σπίτια μας τα συντάσσουν υπηρέτες του Κυρίου – ο Μπαμπινιώτης είναι γνωστός τοις πάσι. Είναι επιστήμονες γλωσσολόγοι, άρα πολιτικά και ηθικά ουδέτεροι. Πολιτικά και ηθικά ουδέτεροι! Έτσι μας παρουσιάζονται. Τι απάτη! Τι υποκρισία!
Με ρώτησε τις προάλλες ο γιος μου, πάει στη Β’ Δημοτικού, τι σημαίνει η λέξη πολιτισμός. Ανοίξαμε το λεξικό – χρησιμοποιώ το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διαβάσαμε τον εξής ορισμό: το σύνολο των υλικών, πνευματικών, τεχνικών επιτευγμάτων και επιδόσεων, που είναι αποτέλεσμα των δημιουργικών δυνάμεων και των ικανοτήτων του ανθρώπου κλπ. Εστιάσαμε την προσοχή μας στις λέξεις επιτεύγματα και δημιουργικές δυνάμεις. Και εξετάσαμε δυο από αυτά τα επιτεύγματα που είναι αποτέλεσμα των δημιουργικών δυνάμεων και των ικανοτήτων του ανθρώπου: τις πυρηνικές βόμβες και το αυτοκίνητο.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι πυρηνικές βόμβες και το αυτοκίνητο είναι επιτεύγματα, είναι αποτελέσματα των δημιουργικών δυνάμεων και ικανοτήτων του ανθρώπου. Με κάνα δυο βόμβες μπορεί σήμερα ο Κύριος να ισοπεδεσώσει μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη και να εξοντώσει όλους τους κατοίκους της. Με τα όπλα που διαθέτει σήμερα ο ένοπλος ζητιάνος, ο Κύριος, μπορεί να εξαφανίσει το ανθρώπινο είδος. Αυτή η δυνατότητα είναι εφικτή χάριν των επιτευγμάτων του, που είναι αποτέλεσμα των δημιουργικών δυνάμεων και ικανοτήτων του ανθρώπου.
Αλλά και το αυτοκίνητο είναι ένα επίτευγμα, αποτέλεσμα κλπ. Κάθε χρόνο, 200.000 νεκροί, 500.000 ακρωτηριασμένοι και δια βίου ανάπηροι, 2.000.000 ελαφρά και βαριά τραυματισμένοι πάνω στη Γη. Πότε οι άνθρωποι πέθαιναν κατά τη διάρκεια της μετακίνησης και της μεταφοράς των προϊόντων τους; Ουδέποτε.
Υπήρξε ποτέ περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας που οι κοινωνίες να αντιμετωπίζουν τόσα πολλά, τόσο οξυμένα, παγκόσμια, καινοφανή και διαρκώς επιδεινούμενα προβλήματα; Ουδέποτε, φίλες και φίλοι.
Ο δυτικός πολιτισμός, ο πολιτισμός της δυτικής Κυριαρχίας, ο πολιτισμός που επιδιώκει την διαρκή αύξηση της διαθέσιμης ισχύος με σκοπό να γίνει πιο ισχυρός από τη φύση, δηλαδή να γίνει ο Κύριος σωματικά αθάνατος, είναι ο πολιτισμός που καταστρέφει τις κοινωνίες και τη φύση και έχει κάνει τη ζωή πάνω στον πλανήτη αβίωτη. Σήμερα, η πλειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού είναι περιττή και άχρηστη για τον Κύριο: ούτε για εργάτες τους θέλει, ούτε καταναλωτές μπορούν να είναι. Η εξόντωση έχει αρχίσει εδώ και δεκαετίες αλλά θα ενταθεί στα χρόνια που έρχονται.
Εάν επιδιώξουμε σήμερα να επιλύσουμε τα παγκόσμια προβλήματα, θα πρέπει να καταργήσουμε πάρα πολλά από τα επιτεύγματα και επιδόσεις που είναι αποτέλεσμα κλπ. Εάν επιθυμούμε να τα επιλύσουμε θα πρέπει να πάψουμε να είμαστε πολιτισμένοι, τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο μέρος. Εάν για να σωθούμε πρέπει να πάψουμε να είμαστε εν πολλοίς πολιτισμένοι, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να διατυπώσουμε έναν άλλον ορισμό για τον πολιτισμό κι έτσι να διαθέτουμε δύο ορισμούς: έναν του Κυρίου κι έναν αυτών που υφίστανται τα παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα (η καταστροφή της φύσης είναι κοινωνικό πρόβλημα).
Εάν για να σώσουμε τη ζωή πάνω στον πλανήτη πρέπει να επιλύσουμε τα κοινωνικά προβλήματα, θα πρέπει να ορίσουμε τον πολιτισμό από την πλευρά της αντιμετώπισης και επίλυσης των προβλημάτων. Τα προβλήματα πρέπει αν επισημανθούν, να χαρακτηρισθούν ώς τέτοια (τα κοινωνικά πριβλήματα δεν είναι προβλήματα για τον Κύριο αλλά μέσα επιβολής και ενίσχυσης της Κυριαρχίας), να κατανοηθούν, να ληφθούν αποφάσεις, να χρησιμοποιηθεί ένα μέρος του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, να υλοποιηθούν οι ειλημμένες αποφάσεις. Δεν υπάρχει σήμερα πρόβλημα που να μην μπορεί να αντιμετωπιστεί και να επιλυθεί! Και η ανεργία και η πείνα και εξάντληση και το αυτοκίνητο και τα πυρηνικά, όλα μα όλα! Αλλά η επίλυσή τους θα εξαρτηθεί από την έκβαση του κοινωνικού πολέμου μεταξύ του Κυρίου και του υποτελούς Παραγωγού.
Θα όριζα λοιπόν τον πολιτισμό ως εξής: είναι η ικανότητα των μελών μιας ομάδας, μιας κοινότητας, μιας κοινωνίας , της ανθρωπότητας στο σύνολό της να εντοπίζει, να κατανοεί και να επιλύει με την μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα τα προβλήματα τα οποία αναπόφευκτα προκύπτουν και δεν θα πάψουν να προκύπτουν όσο τέλεια κι αν είναι η κοινωνία στην οποία ζούνε.
Αυτό σημαίνει για μένα πολιτισμός. Ίσως κάποιος άλλος, κάποια άλλη να διατυπώσει κάποιον άλλον ορισμό. Πολύ ευχαρίστως να τον ακούσουμε, να ακούσουμε κι άλλους, να τους κουβεντιάσουμε κι ίσως καταλήξουμε σε έναν γενικά αποδεκτό ορισμό. Έτσι, θα έχουμε δύο: έναν του Κυρίου κι έναν του υποτελούς Παραγωγού. Το ένα στην ταξική κοινωνία δεν υπάρχει – υπάρχει το δύο και πάνω. Υπάρχουν δυο οικονομίες, δυο λαοί, δυο χώρες, δυο κοινωνίες, δυο πολιτικές, όλα είναι δύο και πάνω στις κοινωνίες μας – τουλάχιστον δύο!
Σχολιάστε ελεύθερα!