φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.
Από το νεκροκρέβατό της, εδώ και πολλές δεκαετίες μισοπαράλυτη, η νεκροζώντανη ιστορική Αριστερά, μανεκέν για σάβανο, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κοιτάζει το ταβάνι και να κουνάει τα δάχτυλα του δεξιού χεριού της. Με αυτά τα δάχτυλα γράφει και υπογράφει. Γράφει και υπογράφει για να επικροτεί και να διαμαρτύρεται. Το Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης συγκέντρωσε, εδώ και πέντε μήνες, 1108 υπογραφές. Με αυτόν τον ρυθμό, που θα επιβραδυνθεί ασφαλώς, του χρόνου τέτοια εποχή θα καταφέρει να φτάσει τις δυο χιλιάδες. . .
Η νεκροζώντανη Αριστερά αδιαφορεί, εάν δεν χαίρεται, για τη φίμωση του Ιού. Κάποιοι λίγοι συγκεντρώνουν υπογραφές για να διαμαρτυρηθούν. Θα ήθελα να τους ρωτήσω: με πόσες υπογραφές θα μπορέσετε να ακυρώσετε την απόφαση της διεύθυνσης;
Εάν μαζέψετε 100.000 υπογραφές, θα υποχωρήσει η εκδότρια; Όχι, βέβαια! Εάν μαζέψετε 10.000.000, θα καμφθεί η ατσαλένια και αγέρωχη βούλησή της; Όχι, βέβαια! Πόσες πρέπει να συγκεντρώσετε για να καταφέρετε να επιστρέψει ο Ιός;
Όλος ο πλανήτης να υπογράψει, θα κλάσετε μια μάντρα κλειτορίδες.
Γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να καταφέρουν τίποτα; ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ. Τότε γιατί υπογράφουν;
Μα γιατί φοβούνται! Φοβούνται να συγκρουστούν με την Ελευθεροτυπία! Αυτοί που θέλουν να τα βάλουν με τον καπιταλισμό και το κεφάλαιο! Η γνωστή στάση: και αγωνίζομαι και τα έχω καλά με τον καπιταλιστή. Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες! Η γνωστή υποκρισία, η γνωστή διπλοπροσωπία, η γνωστή εξαπάτηση.
Ο κόσμος της εργασίας τους έχει πάρει χαμπάρι και τους γυρίζει τη πλάτη. Από δω και πέρα, δεν θα υπάρξει χώρος, δεν θα υπάρξει πρακτική, δεν θα υπάρχει αντίληψη που να μην γίνει πεδίο σύγκρουσης της αριστεράς του παρελθόντος και της αδιαμόρφωτης ακόμα αριστεράς του μέλλοντος, της Αριστεράς της άσκησης της ελευθερίας και της ισότητας σε κλίμα ευρύτητας και ελευθερίας πνεύματος, της Αριστεράς της συνεργασίας και της αλληλεγγύης. Η σύγκρουση θα είναι σφοδρότατη και δημιουργική – το χάσμα είναι αγεφύρωτο.
Δεν θα υπογράψω ποτέ!
Από την 14η Νοεμβρίου σταμάτησα να αγοράζω την Ελευθεροτυπία υποστηρίζοντας ότι μόνο η στάση αγοράς της εφημερίδας, η καταναλωτική αποχή, μπορεί να εξαναγκάσει την εκδότρια να ακυρώσει την απόφασή της. Δεν είμαι μόνος! Εάν δεν τα καταφέρουμε, ίσως να επιταχύνουμε το κλείσιμο της Ελευθεροτυπίας.
Έτσι κι αλλιώς, η Ελευθεροτυπία, όπως και όλες οι άλλες αστικές εφημερίδες, είναι νεκροζώντανη, με το ένα πόδι στον τάφο.
Τη Δευτέρα, 22 Νοεμβρίου θα αγοράσω την Απογευματινή – την επανεκδίδουν οι εργαζόμενοι, που έχουν να πληρωθούν τρεις μήνες, εάν δεν κάνω λάθος – και θα κρίνω εάν θα συνεχίσω να την αγοράζω ή όχι.
Αθανάσιος Δρατζίδης
Σχολιάστε ελεύθερα!