ευχάριστα νέα: μπροστά σε αβυσαλέο θεωρητικό και πολιτικό αδιέξοδο η νεκροζώντανη Αριστερά

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα!

Η ποδοσφαιρική αηδία (αηδία σημαίνει ‘έλλειψη ευχαρίστησης και ηδονής, έλλειμμα ζωής'[α-, ηδύς]) τελειώνει, άλλες αηδίες θα την αντικαταστήσουν. Κάπου κάπου όμως σκάνε μύτη και κάποιες  ευχάριστες, ηδείς, εξελίξεις και μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε να σκεφτόμαστε και να δημιουργούμε. Η διάσπαση του ΣΥΝασπισμού ήταν μια άκρως ευχάριστη εξέλιξη:  το πτώμα της νεκροζώντανης Αριστεράς αρχίζει να αποσυντίθεται και σε λίγα χρόνια θα σαπίσει και οι οργανικές και ανόργανες ύλες που κατακρατά θα επιστρέψουν στη κοινωνία. Μια άλλη πολύ ευχάριστη εξέλιξη ήταν η διαδικασία εκφυλισμού των διαδηλώσεων των γενικών απεργιών. Τι αυταπάτες! Τι αυταπάτες! Έγιναν τέσσερις Γενικές  Απεργίες (5 και 20 Μαΐου, 29 Ιουνίου, 8 Ιουλίου) μα καμιά δεν ήταν γενική γιατί ο ιδιωτικός τομέας δεν απήργησε, κι από τους δημόσιους υπαλλήλους μόνο ένα μέρος που γινόταν ολοένα και μικρότερο: οι 150.000 στη διαδήλωση της 5ης Μαΐου έγιναν 80.000 (20/5), 50.000 (29/6) και, τέλος, 15.000 (8/7)! Αφού δεν γίνεται τίποτα με τη μονοήμερη απεργία και τις διαδηλώσεις γιατί να χάσω και το μεροκάματο, σκέφτηκαν οι δημόσιοι και δεν απήργησαν.

Οι ‘γενικές απεργίες’ και οι διαδηλώσεις τέλος!  Γιατί όμως αυτές οι εξελίξεις προκαλούν σε όλους απογοήτευση και πίκρα και αμηχανία και κατάθλιψη και εσύ τις θεωρείς πολύ ευχάριστες και ενθαρρυντικές; Μας βεβαίωναν ότι τα μέτρα δεν θα περάσουν. Τα μέτρα πέρασαν. Μας βεβαίωναν ότι τα μέτρα θα καταργηθούν. Δεν καταργήθηκαν. Το πολιτικό και θεωρητικό αδιέξοδο της νεκροζώντανης Αριστεράς είναι αβυσαλέο. Αν δεν μπορούμε να καταργήσουμε τα μέτρα με την απεργία και τη διαδήλωση, πως θα τα καταργήσουμε; Υπάρχει άλλος τρόπος; Ποιος είναι αυτός;

Στα ερωτήματα αυτά η νεκροζώντανη Αριστερά δεν μπορεί να απαντήσει. Γιατί δεν μπορεί να απαντήσει; Εκτός κι αν γνωρίζει τον τρόπο και τον αποφεύγει. Γιατί να τον αποφεύγει; Όλα αυτά είναι πολύ σοβαρά ερωτήματα και χρήζουν επειγόντως απαντήσεων. Θα επιχειρήσουμε να τις διατυπώσουμε: αύριο το πρωΐ, το θέμα του πρώτου, λογικά και χρονικά, σημειώματος θα είναι ελευθερία πνεύματος και ιστορική Αριστερά. Θα δείξω ότι η ιστορική  Αριστερά δεν έχει καμιά μα καμιά σχέση με την ελευθερία πνεύματος. Οπότε δεν είναι Αριστερά, διότι για μένα Αριστερά, δηλαδή κομμουνισμός, σημαίνει ελευθερία πνεύματος.

Σας εύχομαι υγεία και χαρά. Θα γράψω κάτι ακόμα (κομμουνισμός, εκδόσεις και βιβλιοπωλεία) και μετά θα πάω στο λαχανόκηπο να φυτέψω φασολάκια και όψιμα καλαμπόκια. Μη ξεχνάτε ότι η σκέψη είναι δημιουργία και η δημιουργία ποίηση.