φίλες και φίλοι,
πολλά από τα σημαντικότερα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού και του καπιταλισμού ειδικότερα έχουν καταγραφεί στην Ιλιάδα άλλοτε ως σαφείς επιθυμίες του ήρωα, του αρχαϊκού Κυρίου, και άλλοτε ως ιδιότητες των θεών. Θα ήθελε πολύ ο ήρωας να μην γερνούσε, να μην πέθαινε, να ήταν άτρωτος, να ήταν αόρατος, να ήταν αήττητος, πιο ισχυρός από τη φύση, να ζούσε ψηλά στον ουρανό και να μετακινιόταν στον αέρα με ιπτάμενα άρματα, να είχε στην κατοχή του όπλα πιο ισχυρά, σαν τον κεραυνό και την καταιγίδα, να μπορούσε να δει και να ακούσει από μακριά, να μεταδώσει τις πληροφορίες και τα μηνύματα όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Με τους πρώτους κανονιοβολισμούς, γύρω στα 1300 μ.Χ., μέχρι σήμερα σχεδόν όλες αυτές οι επιθυμίες του έχουν πραγματοποιηθεί. Κι όχι μόνο έχουν πραγματοποιηθεί άλλα έχουν ξεπεραστεί κατά πολύ! Τι είναι το ιπτάμενο άρμα του Δία και της Ήρας μπροστά στα σημερινά αόρατα και μη επανδρωμένα πολεμικά αεροσκάφη και τα Στέλθ; Τι είναι η Ίριδα μπροστά στη σημερινή ηλεκτρονική μετάδοση του μηνύματος και της πληροφορίας; Τι είναι ο κεραυνός μπροστά στα πυρηνικά και το σημερινό RMA (Revolution in Military Affairs);
Ο ήρωας, ο Κύριος, ο άρπαγας και καταστροφέας του συλλογικά παραγόμενου και τεράστιου κοινωνικού πλούτου, έγινε θεός. Αποκαλώ εποχή της γένεσης του θεού την εποχή της εκπλήρωσης των επιθυμιών του Κυρίου. Ζούμε στο τέλος αυτής της εποχής, που άρχισε, όπως είπαμε, από το 1300, με τους πρώτους κανονιοβολισμούς. Εκπληρώνονται και θα εκπληρωθούν,στο άμεσο και απώτερο μέλλον, κάποιες δευτερεύουσας σημασίας επιθυμίες αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ο Κύριος αντιλαμβάνεται, και το παίρνει απόφαση, ότι υπάρχουν δυο επιθυμίες, εκφρασμένες εδώ και χιλιετίες, που δεν θα μπορέσει να τις εκπληρώσει. Δεν θα μπορέσει να γίνει ποτέ αθάνατος και δεν θα μπορέσει ποτέ να απεξαρτηθεί από τους (υποτελείς) Παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου.
Για να γίνει αθάνατος, θα πρέπει να καταστρέψει ολοσχερώς τη ζωή πάνω στον πλανήτη. Εάν η ζωή εξοβελιστεί, ο θάνατος θα εξαλειφτεί. Δεν θα υπάρχει όμως ο Κύριος. Προτιμάει όμως να είναι θνητός παρά να μην υπάρχει. (Παρηγοριέται με την βεβαιότητα είναι η Κυριαρχία είναι αθάνατη). Αυτή είναι η υλική βάση της επιστροφής στον Θεό, στην επιθυμία της αθανασίας, αυτός είναι κι ο πρώτος συμβιβασμός, η πρώτη ομολογία της εγγενούς αδυναμίας του.
Για να απεξαρτηθεί από τους υποτελείς Παραγωγούς, θα πρέπει ή να συμμετέχει και ό ίδιος στην παραγωγή του κοινωνικού πλούτου ή να εξοντώσει τους Παραγωγούς ή να τους αντικαταστήσει με ρομπότ ή ανθρωποειδή της γενετικής. Και τα τρία αποκλείονται κατηγορηματικά. Δεν μπορεί να απαρνηθεί το ρόλο του, δεν μπορεί να εξοντώσει τους Παραγωγούς γιατί θα πεθάνει της πείνας και θα τον φάει η βρόμα, ενώ με τα άβουλα ρομπότ και ανθρωποειδή θα στερηθεί τη μεγάλη ηδονή που νιώθει όταν κάμπτει τη βούληση του Υποτελούς του. Αυτή είναι η δεύτερη ομολογία της εγγενούς αδυναμίας του, ο δεύτερος συμβιβασμός. Τι θα κάνει;
Θα επιχειρήσει να αυξήσει την ισχύ του, να διαιωνίσει και να ενισχύσει την Κυριαρχία. Πως; Μα με το τρόπο που πάντοτε εφαρμόζει: με την αρπαγή και καταστροφή του κοινωνικού πλούτου, με την καταστροφή των υποτελών Παραγωγών και την εξόντωση των περιττών, αυτών που δεν μπορούν να υπάρξουν ούτε ως παραγωγοί ούτε ως καταναλωτές. Θα ρίξει το βάρος στην αρπαγή και όχι στην καταστροφή του κοινωνικού πλούτου, δεν θα μας εξοντλώσει – θα μας αναγκάσει να αλληλοεξοντωθούμε. Δεν θα επιλέξει να καταστρέψει με παγκόσμιο παρατεταμένο πόλεμο ό,τι φτιάξαμε για να μας βάλει να ξαναδουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ. Θα εντατικοποιήσει την καταστροφή μας: θα εργαζόμαστε περισσότερες ώρες και χρόνια, θα εξαντλούμαστε και θα αρρωσταίνουμε, ενώ στρατιές ανέργων θα λιμοκτονούν. Θα προτιμήσει να αρπάξει ακόμα κι αυτό το μκρό μέρος του κοινωνικού πλούτου που απολαύουμε, για ένα και μόνο λόγο: να αυτοεξοντωθούμε, να αλληλοεξοντωθούμε διεκδικώντας ένα κομμάτι ψωμί και ένα ποτήρι νερό.
Έχει και ένα μεγάλο σύμμαχο: την κατεστραμμένη φύση. Η περιβαλλοντική καταστροφή είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια του. Πάντοτε ο Κύριος ήθελε να κάνει τη φύση όργανο καταστροφής και εξόπντωσης στα χέρια του – το όπλο του Δία ήταν ένα φυσικό φαινόμενο, ο κεραυνός.
Αυτή είναι η στρατηγική του Κυρίου ημών. Η δική μας;
Υγεία και χαρά! Πάω στη θάλασσα να βγάλω μύδια και να μαζέψω κρίταμα. Τα ξέρετε τα κρίταμα; Είναι ένα χόρτο που φυτρώνει μόνο κοντά στη παραλία, το πολύ δέκα μέτρα από το γιαλό. Εξαιρετικός μεζές για τσίπουρο.
Σχολιάστε ελεύθερα!