Εάν με τον όρο ουτοπία χαρακτηρίζουμε μια ιδέα ή μια ιδεολογία, η οποία δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθεί, τότε ο κομμουνισμός, εκλαμβανόμενος ως ουτοπία, δεν υπήρξε ποτέ και ούτε πρόκειται να πραγματοποιηθεί. Εάν με τον όρο ιδεώδες εννοούμε ένα απόλυτο και ύψιστης τελειότητας ιδανικό ή τον υπέρτατο στόχο, τον οποίο επιδιώκουμε να πραγματοποιήσουμε, ο κομμουνισμός ως ιδεώδες αφενός είναι κάτι που αναφέρεται στο απώτατο μέλον και αφετέρου δεν πρόκειται ποτέ να πραγματοποιηθεί μιας και το απόλυτο, το ιδανικό και το τέλειο είναι ανέφικτο και απραγματοποίητο. Εάν με τον όρο αναγκαιότητα εννοούμε την αναγκαία, αναπόφευκτη σχέση μεταξύ της αιτίας και του αποτελέσματος ή την εξάρτηση ενός γεγονότος ή φαινομένου από συγκεκριμένα αίτια που το καθορίζουν, τότε ο κομμουνισμός ως αναγκαιότητα θα είναι το αναπόφευκτο, νομοτελειακό αποτέλεσμα, η αιτία του οποίου είναι ο καπιταλισμός. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, την κατάρρευση του καπιταλισμού αναπόφευκτα θα ακολουθήσει ο κομμουνισμός.
Είμαστε βέβαιοι ότι ο κομμουνισμός δεν είναι ούτε ουτοπία ούτε ιδεώδες, δεν είναι κάτι απραγματοποίητο, διότι πολύ συχνά διαβάζουμε περί κομμουνιστικού καθεστώτος, περί κομμουνιστικού κράτους, περί κομμουνιστικών κοινωνιών και άλλα πολλά. Στη περίπτωση αυτή, όσοι χρησιμοποιούν αυτούς τους χαρακτηρισμούς εννοούν ότι ο κομμουνισμός ήταν και είναι πραγματικότητα, φρικτή ασφαλώς. Επειδή όμως δεν εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα με τον όρο κομμουνισμός, σπεύδουμε να εκθέσουμε την άποψή μας για τον κομμουνισμό: κομμουνισμός είναι η κοινοχρησία και η κοινοκτησία των χώρων, των εργαλείων, της ενέργειας, του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου. Όπου υπάρχει κοινοχρησία και κοινοκτησία, εκεί υπάρχει και κομμουνισμός. Το ασανσέρ στις πολυκατοικίες μας είναι κοινόχρηστο και κοινόκτητο, πρόκειται λοιπόν για μια κομμουνιστική κατάσταση, για μια κομμουνιστική πρακτική, πρόκειται για μια κομμουνιστικότητα. Η κοινοχρησία και η κοινοκτησία άλλοτε συρρικνώνεται κι άλλοτε διευρύνεται, ενώ η εξέλιξη αυτή εξαρτάται από την έκβαση της σύγκρουσης μεταξύ του Κυρίου και των Υποτελών Παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Εάν ρίξουμε μια ματιά τριγύρω μας θα δούμε πολλή κοινοχρησία και κοινοκτησία, θα δούμε πολλές κομμουνιστικότητες, θα δούμε πολύ κομμουνισμό. Δεν τον βλέπουμε όμως! Και δεν τον βλέπουμε διότι έχουμε ταυτίσει τον κομμουνισμό με το μέλλον. Εάν ο κομμουνισμός είναι ουτοπία, ιδεώδες ή αναγαιότητατων, πως είναι δυνατόν να υπάρχει σήμερα; Δεν υπάρχει λοιπόν κομμουνισμός σήμερα. Εάν οι πολέμιοι του κομμουνισμού μεταχειρίζονται τις φράσεις κομμουνιστικό καθεστώς, κλπ, το κάνουν για να τον δυσφημήσουν.
Εγώ υποστηρίζω ότι ο κομμουνισμός δεν είναι κάτο που αφορά το μέλλον αλλά το παρόν. Έτσι, θεωρώ ότι δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει κοινωνία που να μην είναι κομμουνιστική. (θα συνεχίσω αύριο το πρωί)
Σχολιάστε ελεύθερα!