in οι λατρείες της Δύσης

το βασίλειο του ουρανού

Πόσοι άνθρωποι βρίσκονται, ζούνε ψηλά στον ουρανό την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο, την ώρα που θα το διαβάζετε; Δεν είμαι σε θέση να παραθέσω τον ακριβή αριθμό αλλά υποθέτω πως πρέπει να είναι αρκετές χιλιάδες, μιας και εκατοντάδες αεροπλάνα ανά πάσα στιγμή διασχίζουν τον ουρανό. Εκεί ψηλά, πολύ πιο ψηλά από τον Δία και τον Γιαχβέ, οι άνθρωποι πετάνε (“τι ώρα πετάς;” “πετάω στις οχτώ”), δηλαδή μετακινούνται πάνω στον ουρανό, τρώνε, κοιμούνται, εργάζονται, χέζουν, γαμάνε, συζητάνε, κάνουν ότι κάνουν και οι άνθρωποι πάνω στη γη. Μας επιτρέπεται λοιπόν να ισχυριστούμε ότι υπάρχει ένας επουράνιος κόσμος και ένας γήινος. Ένα βασίλειο των ουρανών κι ένα βασίλειο της γης.Να λοιπόν που το βασίλειο του ουρανού απόκτησε σάρκα και οστά! Μήπως ζούμε την Δευτέρα Παρουσία; Μήπως ζούμε την εποχή της Κρίσης; Μήπως ζούμε την εποχή της Αποκάλυψης;

Ναι. Το βασίλειο του ουρανού είναι μια πραγματικότητα. Ζούμε την εποχή της Δευτέρας Παρουσίας, της Κρίσης, της Αποκάλυψης. Κι όλα αυτά διότι ζούμε την εποχή της γένεσης του θεού. Του θεού, όχι του Θεού. Ο Θεός είναι αυτό που θα ήθελε ο δυτικός Κύριος να ήταν, να είναι μόνο που δεν μπορούσε, δεν μπορεί και δεν θα μπορέσει ποτέ.  Ο θεός είναι αυτό που μπορεί να είναι. Τι είναι αυτό που θα ήθελε να ήταν ο Κύριος; Ποια είναι η κομβική του επιθυμία; Η σωματική αθανασία.

Η επιθυμία να ζει ο Κύριος ψηλά, στις κορυφές των βουνών και στον ουρανό,  έχει καταγραφεί στην Ιλιάδα. Οι θεοί του Ολύμπου δεν ήταν τίποτα άλλο από αυτό που θα ήθελαν να ήταν οι ήρωες, οι αρχαϊκοί Κύριοι. Να ζούνε ψηλά, να είναι αθάνατοι, αήττητοι, να έχουν ισχυρά όπλα και άλλα πολλά. Όλες (σχεδόν) αυτές οι επιθυμίες του ήρωα, του Κυρίου (ο Κύριος είναι ήρωας, ο ήρωας είναι Κύριος) σήμερα όχι μόνο έχουν εκπληρωθεί αλλά έχουν ξεπεραστεί.  Τι είναι ο κεραυνός του Δία μπροστά στα πυρηνικά; Τι είναι η ταχύτατη Ίρις, η αγγελιοφόρος του Δία, μπροστά στην ηλεκτρονική μετάδοση του μηνύματος; Τι είναι το ιπτάμενο άρμα της Ήρας μπροστά στο Στέλθ; Με τους πρώτους κανονιοβολισμούς του 14ου αιώνα άρχισε η πραγματοποίηση των επιθυμιών του Κυρίου. Τα σημαντικότερα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού έχουν καταγραφεί στην Ιλιάδα ως επιθυμίες του ήρωα. Την εποχή αυτή, από τους πρώτους κανονιοβολισμούς μέχρι σήμερα, την αποκαλώ εποχή της γένεσης του θεού.

Υπάρχουν  όμως δύο επιθυμίες που ο Κύριος δεν μπόρεσε και δεν θα μπορέσει να πραγματοποιήσει: την σωματική αθανασία και την απεξάρτηση από τον υποτελή Παραγωγό του κοινωνικού πλούτου. Έτσι, ο Κύριος δεν μπορεί να είναι Θεός. Μπορεί να είναι όμως θεός, δηλαδή ψιλικατζής Θεός. Ο μόνος τρόπος να γίνει αθάνατος είναι να εξοντώσει τον θάνατο, δηλαδή να εξαφανίσει τη ζωή. Στη περίπτωση όμως αυτή, δεν θα υπάρχει ούτε αυτός. Την ζωή την εξαφανίζει, το ζούμε καθημερινά, κι αυτό σημαίνει ότι αυτοκαταστρέφεται και ο ίδιος. Και το έχει πάρει χαμπάρι. Να απεξαρτηθεί από τον υποτελή Παραγωγό του κοινωνικού πλούτου είναι αδύνατον. Αυτό μπορεί να το κάνει με δύο τρόπους: ή να εργαστεί ο ίδιος, άρα να αυτοκαταργηθεί ως Κύριος, να καταλύσει την Κυριαρχία, το βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι η αρπαγή και η καταστροφή του συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, ή να εξοντώσει τους υποτελείς Παραγωγούς. Είναι σαφές ότι ούτε το ένα, ούτε το άλλο μπορεί να γίνει. Σε καμιά περίπτωση δεν θα παύσει να είναι Κύριος, ένοπλος ζήτουλας, από μόνος του, κι ούτε πρόκειται να εξοντώσει όλους τους Υποτελείς Παραγωγούς. Χωρίς αυτούς, θα πεθάνει από την πείνα και θα τον φάει η βρόμα. Ο Κύριος είναι εγγενώς ενδεής, είναι δούλος του δούλου του, όπως σημείωσε ο Χέγκελ στη Φαινομενολογία του Πνεύματος.

Ζούμε το τέλος της εποχής του θεού. Ο Κύριος (καπιταλιστής σήμερα) συνειδητοποιεί ότι οι πιο σημαντικές επιθυμίες του, της σωματικής αθανασίας και της απεξάρτησης από τους υποτελείς Παραγωγούς,  είναι αδύνατον να πραγματοποιηθούν. Ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της συνειδητοποίησης; Ποιες είναι οι συνέπειες της μη εκπλήρωσης των κομβικών επιθυμιών του Κυρίου; Η απάντηση βρίσκεται στην πρώτη λέξη του δυτικού πολιτισμού.

Ποια είναι η πρώτη λέξη του δυτικού πολιτισμού; Είναι η πρώτη λέξη του πρώτου του κειμένου: είναι η λέξη τσαντίλα: Μήνιν άειδε, θεά, κλπ. Την τσαντίλα του Αχιλλέα, κλπ. Ο δυτικός πολιτισμός είναι ένας πολιτισμός της τσαντίλας, της οργής. Ο Κύριος εξοργίζεται σφόδρα κάθε φορά που δεν γίνεται το δικό του, που τα γεγονότα δεν εξελίσσονται σύμφωνα με το σχέδιο του και την επιθυμία του. Κατά την περίοδο της εκπλήρωσης των επιθυμιών εξοργιζόταν κατά καιρούς αλλά τα επιστημονικά και τα τεχνλογικά επιτεύγματα τον ηρεμούσαν κατά κάποιον τρόπο. Σήμερα, είναι οργισμένος όσο ποτέ άλλοτε. Σήμερα, είναι επικίνδυνος όσο ποτέ άλλοτε. Σήμερα, είναι άχρηστος και περιττός όσο ποτέ άλλοτε. Αντιλαμβάνεται ότι αυτοκαστρέφεται, αντιλαμβάνεται ότι παραμένει αδύναμος, ότι δεν μπορεί να νικήσει ούτε τη φύση, τον θάνατο, ούτε και τον υποτελή Παραγωγό. Σήμερα, ο Κύριος είναι ισχυρός όσο ποτέ άλλοτε, σήμερα, είναι αδύναμος όσο ποτέ άλλοτε.

Μια νέα εποχή αρχίζει. Εάν η εποχή της γένεσης του θεού ήταν η εποχή της Δευτέρας Παρουσίας ( η πρώτη, με την μορφή της επιθυμίας,  ήταν στην Ιλιάδα,), το τέλος της μιας σημαίνει και το τέλος της άλλης. Ζούμε μετά την εποχή της Δευτέρας Παρουσίας. Ζούμε την εποχή της Κρίσης. Την εποχή της τσαντίλας.  Θα σταματήσει ο Κύριος να καταστρέφει τη Φύση για να νικήσει τον θάνατο, θα σταματήσει να υποσκάπτει την ίδια του την ύπαρξη; Θα βάλει όρια στην επιθυμία του και στην ελευθερία του; Κατά την ταπεινή μου γνώμη,  και θα το κάνει και δεν θα το κάνει. Θα καταστρέφει τη φύση και τον υποτελή Παραγωγό ενώ ταυτόχρονα θα κάνει φιλότιμες προσπάθειες να βάλει όρια στην επιθυμία του και την ελευθερία του. Αυτό είναι το δίλημμα του Κυρίου, αυτό είναι το αδιέξοδο του Κυρίου, αυτή είναι η εποχή της Κρίσης: Όσο θα συνεχίζει να καταστρέφει, θα ζούμε την εποχή της Αποκάλυψης. Όσο θα βάζει όρια στην επιθυμία του και την ελευθερία του, θα ζούμε την εποχή του Συμβιβασμού.

Του Συμβιβασμού με τη Φύση, με τον Θάνατο και με τον Υποτελή Παραγωγό του συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου. Θα ζούμε την Αποκάλυψη και τον Συμβιβασμό ταυτόχρονα. Ο εμμενής κομμουνισμός θα συρρικνώνεται από τη μια, θα διευρύνεται από την άλλη. Η Κυριαρχία από τη μια θα γίνεται πιο επιθετική κι από την άλλη πιο συμβιβαστική. Οι αντιφάσεις αυτές θα διαρκέσουν πολλές δεκαετίες, θα οξυνθούν και θα αρθούν με αποτέλεσμα να περάσουμε είτε σε μια νέα μορφή Κυριαρχίας, δηλαδή σε μια νέα μορφή διαχείρισης του εμμενούς κομμουνισμού,  είτε σε μια ανατροπή της ισορροπίας μεταξύ Κυριαρχίας και εμμενούς Κομμουνισμού.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τους τρόπους άρσης αυτών των αντιφάσεων, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει την έκβαση της σύγκρουσης Κυριαρχίας- Κομμουνισμού.  Άλλοι υποστηρίζουν ότι η Κυριαρχία είναι ανίκητη και κανείς δεν μπορεί να τα βάλει μαζί της. Άλλοι, μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος, υποστηρίζουν ότι διαθέτουμε κάποιες ενδείξεις ότι μια νέα παγκόσμια πνευματική επανάσταση έχει αρχίσει, η οποία θα προετοιμάσει μια μελλοντική παγκόσμια κοινωνική επανάσταση.

Δεν γνωρίζουμε ποιοι θα δικαιωθούν. Γνωρίζουμε όμως ότι έχουν δικαιωθεί ήδη οι Κύριοι εκείνοι που θεωρούσαν ότι  μόνο η Κυριαρχία μπορεί να είναι αθάνατη, όχι ο Κύριος.

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. «Γνωρίζουμε όμως ότι έχουν δικαιωθεί ήδη οι Κύριοι εκείνοι που θεωρούσαν ότι μόνο η Κυριαρχία μπορεί να είναι αθάνατη, όχι ο Κύριος.»
    Νάσαι καλά, μου άρεσε το κείμενο και χάρηκα που βρήκα το blog σου.

  2. Δες αν θέλεις το Zardoz. Είναι b-movie (προϋπολογισμός 2000$) με τον Σιν Κόνερι παρακαλώ (1972), αλλά αξίζει για τα νοήματα που θέλει να περάσει. Παραπλήσια με τα δικά σου…
    Να είσαι καλά και καλή δύναμη…

Webmentions

  • buzz 14 Δεκέμβριος, 2009

    το βασίλειο του ουρανού (Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών)…

    Απίστευτο κειμενο! Δεν ξερω ποια φραση να πρωτοδιαλεξω για να το παρουσιασω……