φιλοσοφία του θανάτου, Φιλοσοφία της Αθανασίας

Δεν υπάρχει μία φιλοσοφία, αλλά δύο: η υψηλή και η χαμηλή. Μιας και το χαμηλό προϋπήρχε του υψηλού, αφού ο άνθρωπος προϋπήρχε του Κυρίου, η χαμηλή φιλοσοφία προϋπήρχε της υψηλής. Κάθε άνθρωπος, όπου κι αν βρίσκεται, όποτε κι αν έζησε, είναι φιλόσοφος: το κομβικό ερώτημα που έθεσε, και συνεχίζει να θέτει, αφορά τον θάνατο, δηλαδή τη ζωή. Σε κάθε εποχή, σε κάθε κοινωνία το ερώτημα αυτό παίρνει μια ιδιαίτερη μορφή που προσδιορίζεται ιστορικά. Σήμερα, με την παγκόσμια κυριαρχία του καπιταλισμού, η ανθρωπότητα, οι υποτελείς Παραγωγοί του κοινωνικού Πλούτου,  φιλοσοφεί, θέτει δηλαδή το ερώτημα: γιατί ζούμε στη Κόλαση (σημαίνει Τιμωρία), ενώ θα μπορούσαμε να ζήσουμε στον Παράδεισο; Ας διευκρινίσουμε ότι Κόλαση είναι κάθε κοινωνικό σύστημα που δεν επιτρέπει την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων, ενώ ο Παράδεισος είναι η εξασφάλιση των συνθηκών που επιτρέπουν τον ταχύτατο εντοπισμό και την ταχύτατη επίλυση των προβλημάτων που αναπόφευκτα θα παρουσιάζονται. Παράδεισος δεν είναι η έλλειψη προβλημάτων, δεν θα υπάρξει κοινωνία χωρίς προβλήματα  αλλά η δυνατότητα επίλυσής τους. Η χαμηλή φιλοσοφία θεωρεί ότι ο θάνατος είναι προϋπόθεση της ζωής και ότι ο μόνος τρόπος να τον αντιμετωπίσουμε είναι η κατάφαση της ζωής: το γλέντι, η χαρά, η συμβίωση και η συνεργασία. Η φύση δεν είναι ελαττωματική, αν και κάνει λάθη.

Η υψηλή Φιλοσοφία είναι η φιλοσοφία της σωματικής Αθανασίας. Είναι η φιλοσοφία του Κυρίου που λατρεύει το ύψος διότι αυξάνει την ισχύ του, τον πλούτο του, τη φήμη του. Ο Κύριος δεν θέλει να ηττάται, θεωρεί την ήττα παραλογισμό, διότι όταν ηττάται τα χάνει όλα. Είναι παραλογισμός να χάνεις αυτά που έχεις. Το γεγονός ότι πεθαίνουμε ο Κύριος το θεωρεί ήττα. Ποιος είναι ο εχθρός; Ο θάνατος, άρα η φύση. Η φύση είναι παράλογη, ελαττωματική και πρέπει να τη διορθώσουμε. Κάθε τι που δεν μπορεί να το νικήσει ο Κύριος, κάθε τι από το οποίο εξαρτάται, τη φύση δηλαδή και τον υποτελή Παραγωγό του κοινωνικού πλούτου, ο Κύριος το θεωρεί παράλογο και ελαττωματικό, κάτι το οποίο χρήζει επισκευής και βελτίωσης. Εάν γίνουμε σωματικά αθάνατοι, η μεν φύση θα βελτιωθεί, θα καταργηθεί όμως και η Κυριαρχία, δεν θα υπάρχουν Κύριοι και Υποτελείς. Αυτό όμως είναι απαράδεκτό και μπορεί να διορθωθεί με τον εξής τρόπο: οι Κύριοι να είναι αθάνατοι και οι υποτελείς θνητοί. Εάν όμως είναι αθάνατοι, τι να τους κάνουν τους υποτελείς;  Τους χρειάζονται: για να βιώνουν την ηδονή που τους χαρίζει η κάμψη της βούλησης του άλλου, ο δαμασμός τους, η τιθάσευσή τους. Δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτήν.