Τι είναι η πολιτική μεγαλομανία; Είναι η ενασχόληση των στελεχών και οπαδών ενός κόμματος με πράγματα ανώτερα από τις δυνατότητές τους σε συνδυασμό με έναν διακαή πόθο για απόκτηση ισχύος, φήμης και δόξας. Μεγαλομανιακός είναι ο ανίσχυρος που θέλει να γίνει ισχυρός αλλά δε μπορεί. Η ίδια του η μεγαλομανία δεν του το επιτρέπει. Ο μεγαλομανιακός έχει την εντύπωση ότι είναι αυτό που επιθυμεί να γίνει, δηλαδή ισχυρός. Κι αφού είναι ισχυρός, ενώ δεν είναι, γιατί να προσπαθήσει να γίνει; Η μεγαλομανία είναι μια παγίδα στην οποία πέφτει ο ίδιος. Η μεγαλομανία, και η παράνοια που την ακολουθεί, με τη μορφή είτε του διωκτικού παραληρήματος είτε του παραληρήματος μεγαλείου, είναι μια συμπεριφορά που χαρακτηρίζει τα μικρά κόμματα και μικρές οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής ιστορικής Αριστεράς. Το πιο πρόσφατο κρούσμα πολιτικής μεγαλομανιακής συμπεριφοράς είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή. Μια μικρή σε αριθμό μελών πολιτική οργάνωση, το ΝΑΡ, και μερικές ολιγομελείς τοπικές ομάδες, (η ΑΚΟΣ έχει πέντε – έξι μέλη, όλα άνδρες) συνέπηξαν μια Συνεργασία με σκοπό την ανατροπή του καπιταλισμού. Πότε; Τώρα! ”Με όπλα την κατάληψη και την απεργία, ήρθε η ώρα να κάνουμε ανταρσία”. Αυτό το σύνθημα φωνάχτηκε από συναγωνιστές και φίλους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα Γιάννενα και ο αρθρογράφος νιώθει την υποχρέωση να το αναφέρει.
Διαβάζω (σελ. 17) στο ΠΡΙΝ της 7 Ιουνίου 2009: ”Η μαζικότερη προεκλογική συγκέντρωση της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε τη Τρίτη 02/06, στο χώρο της Καμάρας. Στο κάλεσμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανταποκρίθηκαν πάνω από 300 αγωνιστές και αγωνίστριες. . . ” Διαβάζουμε επίσης ότι η προεκλογική εκδήλωση στη δυτική Θεσσαλονίκη παρευρίσκονταν 150 συναγωνιστές και φίλοι. Στο Βόλο, ήταν 80. Στη Λάρισα, 1ο0. Στα Γιάννενα, πάνω από 18ο, φωνάζοντας ”το μέλλον δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι η επανάσταση και ο κομμουνισμός” και ”με όπλα την κατάληψη και την απεργία, ήρθε η ώρα να κάνουμε ανταρσία”. Στη Πάτρα, 300. Στο Ηράκλειο πάνω από 100. Στο Ρέθυμνο, 30. Στα Χανιά, 120. Στον Βύρωνα, 130. Στη Νέα Σμύρνη, 150. Για την Κοζάνη, την Καλαμάτα, την Μυτιλήνη, την Ξάνθη δεν παρατίθενται αριθμοί, αλλά δεν θα πρέπει να ήταν πάνω από 3ο. Και το άρθρο τελειώνει με την εξής παράγραφο: ”Ελπιδοφόρες εκδηλώσεις-συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα και στην Αμαλιάδα (40 άτομα)τα Γρεβενά (50). . . ” ενώ πληροφορούμαστε ότι στους Αμπελόκηπους ο αριθμός των συγκεντρωμένων ήταν 30, 35 στο Αιγάλεω, 80 στο Ελληνικό και 45 στη Κυψέλη.
Το να πιστεύεις ότι ”ήρθε η ώρα να κάνουμε ανταρσία με όπλα την κατάληψη και την απεργία”, να καμαρώνεις γι αυτό το σύνθημα και να θεωρείς ελπιδοφόρες της συγκεντρώσεις των 20 και 30 ατόμων, σημαίνει ότι καταπιάνεσαι με πράγματα που είναι πάνω από τις δυνατότητές σου. Αυτή είναι η πολιτική μεγαλομανία. Ποιο όμως θα είναι το αποτέλεσμα; Θα είναι η απογοήτευση και η παραίτηση. Για να αποφευχθούν αυτά, ο μηχανισμός οφείλει να τονώνει διαρκώς το ηθικό των μελών και των φίλων. Η εμψύχωση αυτή γίνεται με πολλούς τρόπους, θετικούς κι αρνητικούς. Στην αρχή μπορεί να είναι αποτελεσματική, γρήγορα όμως εξασθενεί. Η ανάγκη για μια νέα αρχή είναι επιτακτική. Είναι σαφές ότι στις ευρωεκλογές του 2014, αν γίνουν, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα έχει άλλο όνομα, όπως είχε άλλα ονόματα και στο παρελθόν.
Ο μεγαλομανιακός συμπεριφέρεται με έπαρση και αλλαζονία, έως ότου αντικρύσει κατάματα την πραγματικότητα.
με τον ορο ανταρσυα δεν εννοει κανενας οτι θα παρουμε τα οπλα και θα βγουμε στα βουνα ξαφνικα αλλα οτι ξεκιναει μια προσπαθεια μιας αλλης αριστερας με στοχο να κανει τη ζωη του ανθρωπου καλυτερη,και οχι μια αριστερα συμβιβασμενη.Αν θα πετυχει η οχι αυτο το εγχειρημα ειναι ενα αλλο θεμα!
Φίλε Φώτη, θα προτιμούσα αντί του γρίφου ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α κάτι πιο απλό και σαφές, ας πούμε το ”τριαντάωρο και μισθός για όλους”, που συμβάλλει στη καλυτέρευση της ζωής του ανθρώπου. Όπως θα έχεις παρατηρήσει, με ενδιαφέρει και μένα η εμφάνιση μιας Αριστεράς που θα σκέφτεται και θα πράττει με όρους κοινωνικής επανάστασης. Και δεν είναι καθόλου ένα άλλο θέμα εάν το εγχείρημα πετύχει. Εάν κατεβαίνεις στις εκλογές με περίπλοκο αρκτικόλεξο, ασφαλώς και δεν θα πετύχει. Και να ήταν μόνο αυτό! Θεωρώ ότι Θα πετύχει μόνο εάν λάβουμε υπόχη μας τα δυο πρώτα αξιώματα του πολέμου, άρα και της πολιτικής: πρώτον, νικάμε χωρίς να πολεμάμε, και δεύτερον, πρώτα νικάμε και μετά πολεμάμε. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κατανοήσουμε γιατί η ιστορική Αριστερά πεθαίνει, είναι νεκροζώντανη, και γιατί της γυρίζουν τη πλάτη οι εργαζόμενοι. Θα πετύχουμε μόνο εάν η Αριστερά είναι πρόπλασμα της κοινωνίας που θέλουμε και όχι εάν συνεχίσουμε να μιμούμαστε τους Κυρίους μας. Όταν επινοείς το αρκτικόλεξο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σκας μύτη στη κοινωνία, κατεβαίνεις με αυτό στις εκλογές και ζητάς τη ψήφο των εργαζομένων, είναι βέβαιο ότι το εγχείρημα θα αποτύχει. Σε ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο σου.