in Πανταχού Απουσία

κυοφορείται επαναστατική κατάσταση;

Είναι δυνατόν να προβλέψουμε εάν και που θα γίνει μια κοινωνική επανάσταση;  Όχι, δεν μπορούμε, κατά κανένα τρόπο. Μπορούμε να προβλέψουμε μια επαναστατική κοινωνική έκρηξη; Μπορούμε να προβλέψουμε τον ερχομό μιας επαναστατικής κατάστασης;  Μπορούμε και στο προκείμενο άρθρο θα εξηγήσω τους λόγους.  Για να μπορέσουμε όμως να συννενοηθούμε και να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, θεωρώ αναγκαίο να παραθέσω την άποψη μου σχετικά με το τι εννοούμε όταν λέμε επαναστατική κατάσταση. Μας βοηθάει η ίδια η έννοια. Είναι μια κατάσταση κατά την οποία η σχέση μεταξύ του Κυρίου και των υποτελών Παραγωγών του κοινωνικού πλούτου ανατρέπεται προς όφελος των δεύτερων. Επαναστατική κατάσταση έχουμε όταν παρατηρείται μια τάση μείωσης της ισχύος των Κυρίων και μια τάση αύξησης της ισχύος των υποτελών Παραγωγών σε μια δοσμένη ιστορική συγκυρία.  Η ισχύς των Κυρίων εξαρτάται από την δυνατότητα να αποσπά την αφοσίωση και την υπακοή των Υποτελών, από τη δυνατότητα δηλαδή κινητοποίησής τους προς εργασία, προς πόλεμο ή προς κατανάλωση.  Πολλές φορές ο Κύριος δε μπορεί να αποσπάσει την αφοσίωση και την υποταγή, δεν μπορεί να κινητοποιήσει τους υποτελείς Παραγωγούς και σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε την εμφάνιση μιας επαναστατικής κατάστασης. Που οφείλεται όμως η αδυναμία του Κυρίου; Οφείλεται στην άρνηση των υποτελών Παραγωγών να υπακούσουν και να κινητοποιηθούν προς όφελος των Κυρίων τους. Οι Κύριοι δεν μπορούν να τους πείσουν. Για ποιο λόγο;  Λόγω της επιδείνωσης της κατάστασής τους.  Η άρνηση της υπακοής και της κινητοποίησης παίρνει πολλές μορφές, μία από τις οποίες είναι η παθητική αντίσταση, η αδιαφορία, η απομάκρυνση από τους χώρους, τους χρόνους, το λόγο, την ιδεολογία του Κυρίου.

Μια επαναστατική έκρηξη, μια επαναστατική κατάσταση είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας διαδικασίας, τουλάχιστον δεκαετούς διάρκειας,  κατά την οποία  ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός υποτελών Παραγωγών, με την γενική σημασία του όρου, αφίστανται του Κυρίου και του λόγου του λόγω της επιδείνωσης της υλικής του κατάστασης.   Κατά την διαδικασία αυτή ο Κύριος δεν γνωρίζει τον υποτελή: δεν γνωρίζει τι επιθυμεί ο αντίπαλος,  τι σκέφτεται, πως αντιδρά, τι σχεδιάζει. Έτσι, δεν μπορεί να τον πείσει. Μπορούμε λοιπόν να διαπιστώσουμε εάν κυοφορείται ή όχι μια επαναστατική κατάσταση;  Μπορούμε. Εάν θέσουμε τα παρακάτω ερωτήματα: επιδεινώνεται η κατάσταση των υποτελών Παραγωγών;  Απομακρύνεται ο υποτελής Παραγωγός από τον Κύριο; Άντιμετωπίζει ο Κύριος δυσκολίες να αποσπάσει την αφοσίωση του υποτελούς και να τον κινητοποιήσει προς εργασία;

Θεωρώ ότι και στα τρία αυτά ερωτήματα μπορούμε να δώσουμε θετική απάντηση. Ναι, η κατάσταση των υποτελκών επιδεινώνεται. Ναι, ο υποτελής Παραγωγός απομακρύνεται από τον Κύριο. Ναι, ο Κύριος αντιμετωπίζει δυσκολίες να αποσπάσει την αφοσίωση των υποτελών. Πριν καταπιαστούμε διεξοδικά με τα ζητήματα αυτά, ας δώσουμε μια απάντηση στο ερώτημα: υπήρξε στο παρελθόν ακριβής πρόβλεψη της εμφάνισης μιας επαναστατικής κατάστασης; Ναι, υπήρξε. Όχι μία, πάρα πολλές φορές. Ας δούμε ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Θα συνεχίσω αύριο.

Σχολιάστε ελεύθερα!