φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΙΧΑ διατυπώσει κάποτε την υπόθεση, στο σημείωμα γιατί γεννιόμαστε θηλυκά ή αρσενικά, ότι, εάν σε μια ομάδα αποτελούμενη από είκοσι θηλυκά και ένα αρσενικό γκαστρωθούν τα θηλυκά, τα περισσότερα παιδιά που θα γεννηθούν θα είναι αρσενικά, κάτι που δεν είναι φυσιολογικό, αφού τα θηλυκά που γεννιούνται είναι περισσότερα από τα αρσενικά, όπως γνωρίζουμε με βεβαιότητα. Την υπόθεση την βασίζω σε πραγματικά δεδομένα: μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, παρατηρήθηκε ότι τα περισσότερα νεογνά ήταν αρσενικά! Πώς συνέβη αυτή η έκτακτη κατάσταση;
ΜΙΑ μόνο εξήγηση υπάρχει: η έλλειψη των αρσενικών και ανδρών, λόγω του πολέμου, ήταν η αιτία της γέννησης περισσότερων αρσενικών νεογνών. Εάν είναι έτσι, τότε το φύλο του εμβρύου το καθορίζει το ωάριο, επιτρέποντας να μπουν μέσα άλλοτε τα σπερματοζωάρια ΧΧ και άλλοτε τα ΧΥ.Το φύλο του εμβρύου δεν καθορίζεται από την ισχύ του σπερματοζωαρίου, που ρίχνει κουτουλιές και διαρρηγνύει, δίκην πολιορκητού πόλεως με ισχυρά τείχη, την μεμβράνη του ωαρίου – εάν το έκανε αυτό, το κεφάλι του θα είχε γίνει αλοιφή! Ναι, αλλά πώς ξέρει το ωάριο ότι δεν υπάρχουν στην κοινωνία αρσενικά;
ΤΟ πληροφορείται από τον εγκέφαλο, φίλες και φίλοι. Ο εγκέφαλος βλέπει, μέσω των ματιών, και στέλνει τις πληροφορίες στο ωάριο. Να είναι, φίλες και φίλοι, η μόνη περίπτωση συνεργασίας του εγκεφάλου με το ωάριο; Δε νομίζω. Δεν είμαι επιστήμων γυναικολόγος αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να σκέφτομαι και να διατυπώνω ευθαρσώς τη σκέψη μου και τη γνώμη μου. Ας δούμε μια άλλη περίπτωση συνεργασίας του εγκεφάλου με το ωάριο.
ΓΙΑΤΙ ένα υγιές καθ΄ όλα θηλυκό δεν μπορεί να εγκυμονήσει ενώ το θέλει και το επιδιώκει; Να η απάντησή μου σε αυτό το ερώτημα: δεν το επιτρέπει ο εγκέφαλος! Μα γιατί; Είναι τόσο κακός, τόσο σκατόψυχος, τόσο φθονερός; Όχι, φίλες και φίλοι, τουναντίον. Ο εγκέφαλος πληροφορεί το ωάριο ότι οι συνθήκες που ζει το θηλυκό είναι τέτοιες που θα ήταν καλύτερο να μην γίνει η γονιμοποίηση. Και ποιες είναι αυτές οι δυσμενείς συνθήκες; Θα τις περιγράψω με μια λέξη: άγχος.
ΠΟΙΟ είναι το άγχος του θηλυκού που αναγκάζει τον εγκέφαλο να αποτρέψει τη γονιμοποίηση; Το άγχος της απώλειας της αμεριμνησίας. Η γέννηση ενός παιδιού σημαίνει μια νέα γέννηση για το θηλυκό – από θηλυκό θα γίνει γυναίκα: περισσότερο θα φροντίζει παρά θα την φροντίζουν. Η φροντίδα ενός παιδιού είναι μια απόλυτη φροντίδα: για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα η μάνα ζει για το παιδί! Οφείλει να σταματήσει ό, τι κάνει πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης: εργασία, γυμναστήριο, μετεκπαίδευση, εκδρομές, ταξίδια, διασκέδαση – όλα αυτά πρέπει να τα σταματήσει. Εάν δεν θέλει να τα σταματήσει και θέλει να μείνει έγκυος, τότε δημιουργείται ένα δίλημμα, το οποίο όταν δεν ξεπερνιέται δημιουργεί μεγάλο άγχος.
Ο εγκέφαλος απεχθάνεται τα διλήμματα και το άγχος. Θεωρεί ότι δεν είναι φυσιολογική κατάσταση και φτάνει στο σημείο να ακυρώνει την ίδια την ίδια τη ζωή (καρκίνος), τόσο σκληρός είναι ο εγκέφαλος γιατί τόσο σκληρή είναι η ζωή. Τι μπορούμε να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση; Θα πρέπει να συνομιλήσουμε με τον εγκέφαλο, να συνεργαστούμε, να εξαλείψουμε το δίλημμα και το άγχος. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Και ή θα πάρουμε απόφαση ότι θα θυσιάσουμε για ένα χρονικό διάστημα (ένας χρόνος είναι αυτός!) τη ζωή μας, ό,τι θα σταματήσουμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε ή θα τα σταματήσουμε από τώρα!
ΠΟΛΥ δύσκολη απόφαση! Διότι υπάρχει και η ανεργία, υπάρχει και η εργασιακή ανασφάλεια, υπάρχει και η οικονομική στενότητα, ναι, ναι, το καταλαβαίνω, αλλά you cannot get always what you want! Ό,τι και να κάνεις πάντα κάτι χάνεις, δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Ό,τι και να κάνεις, θα το μετανιώσεις – παντρευτείς δε παντρευτείς, κάνεις παιδιά δεν κάνεις! Προτιμώ να μετανιώσω που έκανα παιδιά παρά που δεν έκανα! Πρώτα η ζωή!
ΜΕΧΡΙ τώρα έζησα προκρίνοντας την δεύτερη επιλογή: τα σταματάω τώρα! Κάναμε δυο παιδιά μέσα στη φτώχεια και την ανεργία και τι έγινε; Ποτέ δεν σκέφτηκα πως θα αγοράσω καροτσάκι για το παιδί, ας γεννηθεί και βλέπουμε κι όταν γεννήθηκε ο Παύλος βρεθήκαμε να έχουμε τρία καροτσάκια, μα την Παναγία – τα παιδιά μεγαλώνουν σαν τα μαρούλια! Πολλή σκέψη έχει πέσει για το αύριο, πάρα πολλή, τόσο πολλή που δεν μας αφήνει να ζούμε και να χαρούμε το παρόν – η σκέψη για το αύριο είναι η χειρότερη φυλακή, ο χειρότερος δυνάστης, η μεγαλύτερη κατάρα!
ΚΑΙ όταν τα σταματήσεις όλα τώρα, το γαμήσι δεν γίνεται για να κάνεις παιδί αλλά για την απόλαυση. Τι θα κάνεις όλη μέρα; Τίποτα, γαμήσι και πάλι γαμήσι, όλη τη μέρα, όλη τη νύχτα, γαμήσι, φαΐ και ύπνο και βόλτα! Απλά, πολύ απλά, μια πολύ ευχάριστη συνέπεια της απόλαυσης είναι η εγκυμοσύνη – είναι συνέπεια του έρωτα, δεν είναι σκοπός!
Σχολιάστε ελεύθερα!