φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΟΙ αγρότες είναι καταδικασμένοι να ηττηθούν και να επιστρέψουν ταπεινωμένοι στα σπίτια τους και στα χωράφια τους. Το κρατικό επιτελείο συντονισμού της καπιταλιστικής επίθεσης έχει εκπονήσει ένα σχέδιο αντιμετώπισης του αποκλεισμού των δρόμων από τους αγρότες δύο φάσεων – θα το δούμε διεξοδικά παρακάτω. Είναι βέβαιο ότι οι αγρότες και ξέρουν τι δεν θέλουν και ξέρουν τι θέλουν. Αυτό όμως δεν αρκεί. Ξέρουν ότι ο σκοπός του Κράτους και της εκάστοτε κυβέρνησης είναι η εξαφάνιση της πλειονότητας των πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων αγροτών. Αγρότης σε χωριό των Σερρών καλλιέργησε πέρυσι 1.500 στρέμματα βαμβάκι, 700 στρέμματα σιτάρι και έχει κι έναν αμπελώνα 60 στρεμμάτων και εξάγει επιτραπέζια σταφύλια. 2260 στρέμματα είναι το ένα τρίτο της συνολικής καλλιεργήσιμης έκτασης ενός οποιουδήποτε χωριού. Κι αυτά τα στρέμματα τα καλλιεργεί με πέντε μόνο εργάτες (Αλβανούς), συν μερικούς άλλους εποχιακούς ντόπιους, νεαρούς και νεαρές ανέργους, για την καλλιέργεια του αμπελιού, όταν σε αυτά τα χωράφια τη δεκαετία του εξήντα εργάζονταν και ζούσαν από αυτά 300 άνθρωποι.
ΤΑ γνωρίζουν όλα αυτά οι αγρότες, τα ζουν, τα βλέπουν. Η τροφή θα παράγεται και στην Ελλάδα από όσο γίνεται λιγότερα χέρια, όπως γίνεται σε όλες τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες. Θα υπάρχουν μόνο γαιοκτήμονες με χιλιάδες στρέμματα, με όλον τον εργαλειακό εξοπλισμό, που θα απασχολούν λίγους κακοπληρωμένους ξένους εργάτες. Αυτό είναι το μέλλον που έχει σχεδιαστεί και προδιαγραφεί. Με αυτόν τον τρόπο η παραγόμενη τροφή θα είναι πολλή, άρα φθηνή, άρα και τα μεροκάματα και οι μισθοί θα είναι χαμηλοί. Αυτός ο τρόπος παραγωγής της τροφής είναι αυτοκτονικός και για το έδαφος και για τους Υποτελείς παραγωγούς και για τους καταναλωτές – υβρίδια, τόνοι φυτοφάρμακα και λιπάσματα, νερό μολυσμένο.
ΜΠΟΡΕΙ να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη, η εφαρμογή αυτού του σχεδίου, φίλες και φίλοι; Όχι, οι αγρότες δεν μπορούν να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη. Τι θα απογίνει η πλειονότητα των γεωργών και κτηνοτρόφων και άλλων παραγωγών; Η πλειονότητα των αγροτών, που είναι πάνω από πενήντα χρονών, σε λίγα χρόνια θα πάρουν μια σύνταξη των 350-500 εβρών και θα αποσυρθούν· οι νεότεροι θα μεταναστεύσουν ή θα δουλεύουν στους γαιοκτήμονες. Όσοι αγρότες καλλιεργούν 500 στρέμματα, θα καλλιεργούν τώρα 1000 και όσοι καλλιεργούν 1000 θα καλλιεργούν 1500 ή 2000.
ΟΙ μικρομεσαίοι αγρότες δεν μπορούν να αποτρέψουν την διαδικασία συγκέντρωσης της γης σε λίγα χέρια, την εξαφάνισή τους. Η τάξη αυτή παράγει και πουλάει εμπορεύματα για την αγορά, δεν πουλάει την εργασιακή της δύναμη – άρα δεν μπορεί να απεργήσει. Αυτό είναι μειονέκτημα καθοριστικής σημασίας. Ούτε μπορεί να σταματήσει την παραγωγή – εάν κάνει κάτι τέτοιο, θα αυτοκαταστραφεί, θα κάνει ένα πολύ μεγάλο δώρο στους γαιοκτήμονες καπιταλιστές, ντόπιους και ξένους, στους βιομηχάνους καπιταλιστές και στο Κράτος. Ο μόνος τρόπος να αντιδράσει είναι ο αποκλεισμός του οδικού δικτύου. Και αυτό κάνει εδώ και πολλές δεκαετίες.
ΕΡΩΤΩ: είναι αποτελεσματικός ο αποκλεισμός του οδικού δικτύου ως μέσον διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου; Όχι, δεν είναι. Δεν είναι διότι δεν μπορούμε πια να ελέγξουμε τον χώρο, τον οποιοδήποτε χώρο, λόγω της συντριπτικής οπλικής υπεροχής του Κυρίου. Διότι ο αποκλεισμός των δρόμων από τους αγρότες εκλαμβάνεται από τους Κυρίους καπιταλιστές και τα τσιράκια τους ως κατάκτηση δικού τους χώρου, ως έλεγχος δικής τους εδαφικής επικράτειας, ως απώλεια ισχύος και αυτό δεν μπορούν ούτε να το ανεχτούν ούτε να το επιτρέψουν ούτε να το συγχωρέσουν. Το οδικό δίκτυο είναι ένα δίκτυο μεταφοράς εμπορευμάτων, ο έλεγχος του οποίου προκαλεί την διακοπή όχι μόνο της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων αλλά και της παραγωγής τους και της κατανάλωσής τους.
ΝΑ ποιο είναι το δύο φάσεων σχέδιο αντιμετώπισης του αποκλεισμού του οδικού δικτύου από το κρατικό επιτελείο συντονισμού της καπιταλιστικής επίθεσης. Η τακτική της πρώτης φάσης είναι η αποφυγή της σύγκρουσης, η αποφυγή της καταστολής με σκοπό την εξάντληση και την απογοήτευση των αγροτών, με την προϋπόθεση ότι το ασφαλιστικό και το φορολογικό νομοσχέδιο θα υπερψηφιστούν στη Βουλή του Κυρίου ημών. Η δεύτερη φάση: εάν τα νομοσχέδια δεν υπερψηφιστούν και υπάρξει γενικότερη κοινωνική αναταραχή, εάν δηλαδή ο αποκλεισμός των δρόμων γίνει ένα Πολυτεχνείο, ένας πόλος συσπείρωσης πολλών κοινωνικών κατηγοριών και ομάδων που θα σηκώσουν κεφάλι και στις πόλεις, ή θα σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας και σωτηρίας από την σημερινή Βουλή και θα εκδιώξει τους αγρότες με τη βία ή θα προκηρυχθούν εκλογές, από τις οποίες θα συγκροτηθεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας και σωτηρίας που θα διώξει τους αγρότες με τη βία, εάν δεν έχουν ήδη φύγει. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ασφαλώς ποιο από τα δύο αυτά ενδεχόμενα θα γίνει πραγματικότητα. Αυτό όμως είναι λεπτομέρεια – οι αγρότες θα φύγουν από τους δρόμους ή εξαντλημένοι ή δαρμένοι. Είναι η εφαρμογή, ηλίθιε!
ΤΙ θα γίνει μετά την ήττα των αγροτών και της όλης εξέγερσης, εάν επεκταθεί και στις πόλεις; Εάν δεν γίνουν εκλογές, η στάση πληρωμών από τους Υποτελείς θα γενικευθεί και θα ενταθεί – θα αυξηθούν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια στις Τράπεζες και θα μειωθούν ακόμα περισσότερο τα έσοδα του Κράτους. Εάν γίνουν εκλογές, θα ζήσουμε πολύ ωραίες στιγμές: θα δούμε υποψήφιους να τρώνε πολλά αβγά και χαστούκια και ντομάτες, θα δούμε να μην επιτρέπεται η εγκατάσταση καλπών στα χωριά, θα δούμε την αποχή να ξεπερνάει το 60%.
ΘΑ δούμε πλέον πολύ καθαρά τη διεύρυνση του χάσματος μεταξύ Κυρίου και Υποτελών. Έτσι, ένα τέταρτο μνημόνιο, μια τέταρτη οργανωμένη και αμείλικτη επίθεση θα είναι αναγκαία. Την επίθεση αυτή θα συντονίσει η Νέα Δημοκρατία, είτε αποτελέσει τον κορμό της κυβέρνησης εθνικής ενότητας και σωτηρίας είτε σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Δύο θα είναι οι στόχοι: η απελευθέρωση των απολύσεων με σκοπό την αντιμετώπιση της ανεργίας με καπιταλιστικούς όρους, που θα επιφέρει αναπόφευκτα και μείωση μεροκάματου και μισθού, και η περαιτέρω συρρίκνωση του Κράτους: δραστικός περιορισμός των δαπανών, μείωση του αριθμού των κρατικών και δημόσιων υπαλλήλων, μείωση του μισθού τους στα 700-900 εβρά, και πολλά είναι.
ΤΑ αποτελέσματα κάθε καπιταλιστικής επίθεσης (μνημόνια) είναι και θετικά για τους καπιταλιστές και το Κράτος και αρνητικά. Είναι θετικά διότι οι στόχοι του σχεδιασμού υλοποιούνται – εξαφάνιση αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων, μείωση μεροκάματου, μισθού και συντάξεων, συρρίκνωση του Κράτους, αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων βιομηχανιών. Είναι όμως και αρνητικά και πολύ δύσκολα διαχειρίσιμα. Το ένα είναι η διεύρυνση του χάσματος μεταξύ Κυρίου, του Κράτους συμπεριλαμβανομένου, και Υποτελών. Η διεύρυνση αυτή είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, διότι ο Κύριος και το Κράτος, ο σύγχρονος ηγεμόνας, για να θυμηθούμε τον Μακιαβέλι, αρχίζει να μισείται από τους Υποτελείς. Ταυτόχρονα και παράλληλα με αυτό το αρνητικό αποτέλεσμα υπάρχει κι ένα άλλο, ακόμα πιο επικίνδυνο. Αφενός εμπεδώνεται μια κατάσταση στάσης πληρωμών και ανυπακοής, που θεμελιώνει μια κοινωνική και πολιτική παράδοση, και αφετέρου εμφανίζονται μεταξύ των Υποτελών, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις δυσχέρειες του ανυπόφορου παρόντος, πρακτικές που κινούνται πέραν της καπιταλιστικής λογικής.
ΕΤΣΙ, κάθε καπιταλιστική επίθεση έχει ως αποτέλεσμα να εμφαίνεται η ελληνική κοινωνία ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες κοινωνίες όλου του πλανήτη. Εκεί που κάθε καπιταλιστική επίθεση δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την επιβίωση και τη ζωή μας, ταυτόχρονα και παράλληλα συμβάλλει στην δημιουργία συνθηκών και προϋποθέσεων που συγκροτούν αφενός μια νέα παράδοση διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου που κινείται πέραν αυτής της ιστορικής Αριστεράς και αφετέρου διευρύνουν τον ζωντανό κομμουνισμό του παρόντος. Εάν η τάση αυτή συνεχιστεί, και πιστεύω ότι θα συνεχιστεί, τότε δημιουργούνται οι όροι για κάτι καινοφανές – δημιουργούνται οι όροι για την ανακατασκευή και νοηματική ανασυγκρότηση εννοιών, νέων εννοιολογικών πλαισίων του κοινωνικού πολέμου και του εμμενούς ζωντανού κομμουνισμού.
Θέλουμε επιθέσεις, πολλές επιθέσεις, αμείλικτες και ζοφερές!
Άρχισαν να γεννάνε οι κοτούλες μου, οι αγαπημένες μου αξιολάτρευτες κοτούλες μου – δύο αβγά χτες, για τα παιδιά, σήμερα θα καθαρίσω το κοτέτσι. Φασολάδα σήμερα και λάχανο τουρσί – το αγαπημένο μου φαγητό μετά το ξεροκάματο και τις μεγάλες γαρίδες στα κάρβουνα. Αύριο θα γράψω γιατί λατρεύω το λάχανο τουρσί – ζωή χωρίς λάχανο τουρσί δεν είναι ζωή!
Σχολιάστε ελεύθερα!