φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Αυτό το σύνθημα κυκλοφορεί στην πιάτσα, στην αγορά, στα καφενεία, στα ψιλικατζίδικα, στις λαϊκές και στα παζάρια (-Αυτά τα χόρτα είναι άγρια; – Δεν τα βλέπεις, δεμένα τα έχω), στο δρόμο, στα λεωφορεία· όπως όλα τα συνθήματα των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων καταγράφει και συνοψίζει ανάγκες, επιθυμίες, στρατηγικές. Καταγράφει την αποφασιστικότητα για ανυπακοή, για γενικευμένη, από αδυναμία ή απροθυμία, στάση πληρωμών, για τη διεξαγωγή της μάχης όχι στο γήπεδο του Κυρίου, στο γήπεδο της ένοπλης βίας, αλλά στο δικό μας γήπεδο, στο γήπεδο του χρήματος, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο παρά αντεστραμμένος κομμουνισμός.
Δεν μας χωράνε όλους οι φυλακές, οι φύλακες είναι λίγοι. Με τη γενικευμένη ανυπακοή θα τη βγάλουμε καθαρή, με την παραοικονομία, με την παρανομία: ή θα πάμε να τα ακουμπήσουμε στο Κράτος ή θα ζήσουμε με αυτά που έχουμε τώρα:
κι αν εμείς ζήσουμε, αυτοί θα πεθάνουν.
Σχολιάστε ελεύθερα!