κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ. Αριστεράς ή Νέας Δημοκρατίας-Χρυσής Αυγής;

φίλες κε φίλοι, καλημέ!

Η πιο σαφής ένδειξη ότι διεξάγεται ή πρόκειται να διεξαχθεί (κοινωνικός) πόλεμος είναι το πλησίασμα των ανθρώπων -προφανώς θα είναι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης των τωρινών και επερχόμενων δυσχερειών και των παντοίων (ποικίλων, παντός είδους) κινδύνων. Το ότι η διαδικασία αυτή, η γενίκευση και η επέκταση της σύμπηξης συμβιωτικών ομάδων,  έχει εκκινήσει είναι γεγονός αναμφίλεκτον, όπως έχουμε ήδη υποστηρίξει. Ας σημειώσουμε ότι οι διαδικασίες, άλλοτε ασυνείδητες και άλλοτε συνειδητές (πόσο τρόμο προκαλούν στον Κύριο αυτές οι τελευταίες!. . .!) είναι έργο των ζωντανών ανθρώπων. Η εν εξελίξει λοιπόν αυτή αφανής διαδικασία στα υπόγεια της κοινωνίας δεν είναι παρά μια μακροπρόθεσμη μεταβολή τόσο κοινωνικών πρακτικών όσο και ατομικής συμπεριφοράς, μεταβολές που τα αποτελέσματά τους θα φανούν στο βάθος του χρόνου και σε όλα τα επίπεδα (παραγωγή, οργάνωση της εργασίας, τέχνη, πολιτική, ηθική, λογοτεχνία, φιλοσοφία, κτλ).

Τους επόμενους όμως μήνες θα ζήσουμε, σε πολιτικό επίπεδο,  δυο πολύ  σοβαρές μεταβολές. Η μία είναι η αρχή της διάλυσης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και η άλλη η μετάλλαξη της Χρυσής Αυγής.  Μιας και δεν θα αργήσουν να γίνουν εκλογές, δυο είναι τα πιθανά ενδεχόμενα: ή μια κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ή μια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-Χρυσής Αυγής.

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Ιουνίου συνόδεψα την κόρη μου στη μονοήμερη εκδρομή του σχολείου στον Άρδα και κάθησα σε μια μεγάλη παρέα μανάδων, το ‘φερε η κουβέντα στη πολιτική και μια νεαρή αξιολάτρευτη μανούλα εξέφρασε το δίλημμά της: δεν ξέρω τι να ψηφίσω, ΣΥΡΙΖΑ ή Χρυσή Αυγή; Μα την Παναγία, σας ορκίζομαι, αλήθεια λέω. Η επαναστατική, αντισυστημική διάθεσή της ήταν σαφής αλλά η απόρριψη του συστήματος μου θύμισε αυτήν του ηρωιμανούς ή του ληστή, για να μιλήσω λακανικώς: μπορεί να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι κινούμαστε εκτός συστήματος αλλά αυτό που καταφέρνουμε τελικά είναι να παραμένουμε δέσμιοί του και να δουλεύουμε γι’  αυτό!

 Αυτό που έχει κατανοήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα το κατανοήσει πολύ γρήγορα και η Χρυσή Αυγή. Το κοινοβούλιο είναι ένας κρατικός πολιτικός μηχανισμός, το βουλευτιλίκι είναι αξίωμα, άρα  οι βουλευτές είναι κρατικοί αξιωματούχοι, κρατικοί ανώτεροι υπάλληλοι. Το ότι η στρατηγική της Χρυσής Αυγής είναι να γίνει κυβέρνηση δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς και καμία. Να αποκτήσει αυτοδυναμία στις εκλογές είναι κάτι το οποίο δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε αλλά δεν είναι ένα ενδεχόμενο των προσεχών μηνών. Ο μόνος τρόπος να συμμετέχει σε κυβέρνηση είναι η συγκρότηση μιας συμμαχικής κυβέρνησης με τη Νέα Δημοκρατία, με την προϋπόθεση ότι θα μετεξελιχτεί σε φιλελεύθερο ακροδεξιό κόμμα – μόνο έτσι θα μπορέσει, μακροπρόθεσμα,  να κυβερνήσει αυτοτελώς και αυτοδυνάμως. Και νομίζω πως προς αυτή την κατεύθυνση θα κινηθεί.

Δεν θα πέσω λοιπόν από τα σύννεφα εάν δουν τα ματάκια μου κάτι τέτοιο. Το άλλο ενδεχόμενο είναι να σχηματιστεί μια αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το θεωρώ πιθανό αλλά ας πούμε ότι θα γίνει. Στη περίπτωση αυτή θα παρακολουθήσουμε την τελευταία σκηνή του δράματος που λέγεται ‘το οριστικό τέλος της ιστορικής Αριστεράς.’

 Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση; Ποιος θα είναι ο ρόλος του; Να αναλάβει την εργολαβία της μετάβασης από το εβρό στη δραχμή, της διαχείρισης της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης; Δεν το αποκλείω καθόλου. Έτσι, θα λειτουργήσει ως αμορτισέρ, ως μηχανισμός απορρόφησης των κραδασμών. Εάν δεν συμβεί αυτό, θα βρεθεί μπροστά στο εξής δίλημμα: ή θα βάλει πρώτη και θα πατήσει γκάζι, θα κηρύξει δηλαδήπαύση αποπληρωμής του χρέους και θα χειριστεί τις συνέπειες αυτής της πολιτικής (έξοδος από το εβρό, κλπ) ή θα διαχειριστεί τις συνέπειες της τρομερής αστραπιαίας επίθεσης του Κυρίου ημών, θα λειτουργήσει και πάλι ως αμορτισέρ.

Να συμβεί το πρώτο το θεωρώ παντελώς αδύνατο! Όχι διότι αυτή η στρατηγική έχει πεταχτεί στα σκουπίδια αλλά κυρίως διότι οφείλει να συμπεριφερθεί ως γνήσιο εξάρτημα του κρατικού μηχανισμού. Ας υποθέσουμε όμως ότι συμπεριφέρεται επαναστατικά. Αντιλαμβάνεστε τι έχει να γίνει: η αντίδραση του Κυρίου καπιταλιστή θα είναι αστραπιαία και αμείλικτη. Θα αντέξει στις πιέσεις η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Το αν θα αντέξει θα εξαρτηθεί από τη στάση των Υποτελών Παραγωγών. Θα συντονίσει ο ΣΥΡΙΖΑ μια γενική απεργία διαρκείας ή την αυτοδιαχείριση των χώρων παραγωγής; Θα συντονίσει την διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου; Ούτε κατά διάνοια!

Κατά συνέπεια, θα συμβεί το δεύτερο: θα νομιμοποιήσει τα αποτελέσματα της επίθεσης του Κυρίου ημών καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος, παίρνοντας κάποια φιλολαϊκά μέτρα, τα οποία θα ενοχλήσουν όσο η μύγα τον ελέφαντα. Πολύ σύντομα όμως οι εκλογείς θα του γυρίσουν την πλάτη. Και βέβαια θα διασπαστεί: από δω ο Συνασπισμός, από εκεί οι συνιστώσες της επαναστατικής Αριστεράς.

Ο μεν Συνασπισμός θα έχει την τύχη του ΠαΣοΚ, το δε Μέτωπο της Αλληλεγγύης και της Ανατροπής μαζί με το Αριστερό Ρεύμα και το ΚΚΕ, το οποίο θα μετεξελιχθεί σε εξωκοινοβουλευτική οργάνωση,  θα συμπήξουν ένα Μέτωπο, το οποίο θα κλείσει την αυλαία του δράματος της αποχώρησης της ιστορικής Αριστεράς από το πολιτικό προσκήνιο.

Εν τω μεταξύ, στα υπόγεια της κοινωνίας, οι μακροπρόθεσμες μεταβολές των κοινωνικών πρακτικών, αξιών, αντιλήψεων, κλπ., και των ατομικών συμπεριφορών θα γενικεύονται και θα επεκτείνονται με τέτοιο τρόπο που ο Κύριος όσο και να περιμένει με το δικράνι στα χέρια τον τυφλοπόντικα να σκάσει μύτη δεν θα καταφέρει τίποτα: ο τυφλοπόντικας μπορεί να είναι τυφλός αλλά ακούει τόσο καλά που γνωρίζει ανά πάσα στιγμή που πατά και πως κινείται ο Κύριος.

Επανέρχομαι Τρίτη ή Τετάρτη. Πάμε στο χωριό για ξύλα. Το 1997 είχα φυτέψει 3 στρέμματα λεύκες – οι μισές δεν έπιασαν, οι άλλες μισές αγγίζουν τ’ αρχίδια του Θεού. Αμήν.